نامه‌ ای به واکسن همیشه کرونا

نامه‌ ای به واکسن همیشه کرونا

به گزارش گلونی واکسن کرونا آن‌قدرها که نشان می‌دهد هوشمند هم نیست و برخی مسئولین از او زرنگ‌ترند.

از این رو نامه‌ای خطاب به ایشان تنظیم کردیم که زندگی در ایران برایش راحت‌تر شود. باشد که توجه کنند.

واکسن عزیزم سلام:

شما مثلاً قرار بود هوشمند باشی. یعنی با جهش ویروس، شما هم بجهی به مرحله بالاتر.

خوب واکسنی که آن‌قدر آی کیوی بالایی دارد که همیشه ضدکرونا باشد، چطور نتوانسته فرق بین بازوی یک پاکبان و بازوی یک مدیر فرصت‌طلب را تشخیص دهد؟

بگذار روش تشخیص را برایت با رسم شکل توضیح دهم.

بازوی یک پاکبان به احتمال زیاد لاغر و سفت است؛ چون هم حقوقش کم است و چیزی برای خوردن ندارد و هم کار فیزیکی می‌کند.

اما بازوی یک مسئول فرصت‌طلب تپل‌تر و البته شل و ول است.

به گونه‌ای که اگر به وی بگویی دستانت را تا جلوی صورتت بالا بیاور، زیر بازوانش آویزان مانده و با اشاره نوک انگشت، چربی‌هایش همچون پاندول ساعت شلپ شلپ به این سو و آن سو می‌روند.

علتش هم این است که هم زیاد می‌خورد هم به دلیل صرف وقت برای یافتن فرصت‌های طلایی، زمانی برای ورزش و تناسب اندام برایش نمی‌ماند.

نامه‌ ای به واکسن

خوب عزیز من، شما که هوشمندی، خودت باید قبل از فرو شدن در بازوی فرد تشخیص دهی که او شایسته دریافت واکسن هست یا نه.

به نظر می‌رسد ما آن‌قدر هوشمند نیستیم که اولویت‌ها را بفهمیم، لااقل تو بفهم.

یعنی وقتی دیدی طرف شایستگی ندارد، خودت را سریع جمع کن و سر سوزنت را به حالت حلقوی درآور که در بازوی فرد فرو نروی.

مورد دیگر این است که وقتی خودت می‌دانی تقلبی هستی در بازار توزیع نشو.

یا اگر توزیعت کردند، خودت نصف شب یک جوری خودت را گم و گور کن.

اگر یک درصد نتوانستی خودت را پنهان کنی، حداقل سعی کن با قدرت در بازوی همان مسئولین فرصت‌طلب فرو بروی.

یعنی برعکس حالت قبل عمل کن.

یک گله دیگر هم دارم. چرا کم می‌آیی به کشور ما؟ باور کن ایران خیلی قشنگ است.

همه مردم مهربان و آرام‌اند و هیچ کس عصبی و ناراحت و ناامید نیست.

وضع اقتصادی‌مان هم خدا را شکر خوب است. در واقع ما در سرخوشی مطلق به سر می‌بریم.

به ما سر بزنی خوشحال می‌شویم؛ قدمت روی چشم. خودم برایت قورمه‌سبزی و آش‌رشته هم درست می‌کنم.

البته بعدش هم چای با نبات برایت می‌آورم که دل درد نگیری. قبل از ورود کرونا، چایی نبات در ایران درمان همه دردها بود.

تو فقط بیا، ببین چه ریخت و پاشی برایت بکنیم.

پایان پیام

نویسنده: یاسمن سعادت