۴ راهکار برای حل مشکلات مردم در ۳ ماه پایانی دولت

۴ راهکار برای حل مشکلات مردم در ۳ ماه پایانی دولت

به گزارش گلونی علی ربیعی سخنگو دولت و دستیار ارتباطات اجتماعی رییس جمهوری گفت: «بگذارید مشکل زندگی مردم را حل کنیم».

این جمله در شرایطی از زبان سخنگوی دولت خارج می‌شود که ۷ سال و نیم از روی کار آمدن دولت می‌گذرد و تنها چند ماه دیگر تا پایان این دولت زمان باقی است.

پس از انتشار سخنان جدید علی ربیعی، بسیاری از کاربران فضای مجازی به این نکته اشاره کردند که اگر دولت توان حل کردن مشکلات مردم را داشت خب در هشت سال گذشته این کار را می‌کرد.

اگر دولت بلد بود چگونه می‌شود مشکلات را حل کرد و مشکل جدیدی بر دوش ملت آوار نکرد، نیازمند این سه چهار ماه باقی مانده نبود.

شاید باورش برایتان سخت باشد. اما این دولت هم می‌تواند در همین چند ماه پیش‌رو مشکلات مردم را حل کند.

۴ راهکار برای حل مشکلات مردم

دکتر قیصر کرشمه روانشناس، جامعه‌شناس، اقتصاددان و رئیس فدراسیون چوگان با الاغ چند راه‌کار کاربردی و آنی برای رفع مشکلات مردم به دولت و آقای ربیعی پیشنهاد داده است که در ادامه می‌خوانیم.

دکتر قیصر کرشمه در مصاحبه اخیر خود اعلام کرد آقای ربیعی کاملا آگاهانه این جمله را گفتند و حل مشکلات مردم تا پایان همین دولت هم امکان‌پذیر است. چند راه‌کار زیر در همین رابطه ارائه می‌شود.

۱- انتخابات ریاست جمهوری به مدت ۸ سال به تعویق بیفتد. اینطور همین دولت ۸ سال دیگر وقت دارد مشکلات را حل کند و وعده برطرف کردن مشکلات تا پایان دولت ممکن‌تر می‌شود.

۲- اسم مشکلات مملکت را تغییر دهیم. همانطور که به کرونا گفتیم کروناز و زرتی واکسنش کشف شد. اسامی اندک مشکلات مردم را هم تغییر دهیم تا چهره خشن و دردناک خود را عوض کنند.

به عنوان مثال به جای تورم بگوییم تورم خاتون. یا به جای تحریم بگوییم تحریم‌الملوک. یا به جای بی‌کاری بگوییم بدرآفاق. یا به جای اختلاس بگوییم آناهیتا خوشگله.

۳- مشکلات بزرگتری بر سر مردم آوار کنیم. اینطور شاید مشکلات قبلی حل نشوند ولی حتما فراموش می‌شوند.

۴- اگر هیچ یک از راه‌کارهای فوق نتیجه نداد مجبوریم با استفاده از رسانه‌ها و افرادی که داریم همان کاری را بکنیم که ما در فدراسیون چوگان کردیم.

یعنی با مردم همان کاری را بکنیم که ما با اسب‌های نجیب و اصیل کردیم. وقتی دیدیم از پس خرج و مخارج و برطرف کردن نیازهایشان برنمی‌آییم، خرشان کردیم.

پایان پیام

نویسنده: محسن فراهانی