برای نگهداری از محیط زیست تلاش کنیم
به گزارش گلونی مطهره سادات علائی 17 ساله، دانش آموز دهم تجربی دبیرستان قلمچی، در پویش پیک زمین نوشت:
«من سعی میکنم در زندگی روزانه خود زمانی را برای مطالعه اختصاص بدهم و به لطف حق تعالی تا به حال در این زمینه موفق بوده‌ام.
چند سالی است که در مورد محیط زیست به ویژه درختان نیز خوانده‌ام، شاید بعضی مواقع از شدت عصبانیت سرخ شده و لب‌های خود را زیر زبان گرفته‌ام اما بعد تصمیم بر آن گرفتم تا مردم را آگاه کنم.
آگاه کنم تا بدانند همانطور که در کلاس اول و پیش دبستانی، معلم‌شان با مهربانی به آنها یاد داده زباله‌ها را در طبیعت رها نکنند و یا همانطور که در کلاس چهارم و پنجم دبستان با لحنی زیبا به آنها گفته‌اند آتش را قبل از رفتن از جنگل خاموش کنید، خاموش کنند.
اما می‌دانید بعد از آن به چه اندیشیدم؟
به اینکه این مردم گوش‌شان از حرف‌های کلیشه‌ای پر است، دیدگانشان تا به‌حال کسانی را دیده که حرف‌های زیادی می‌زنند، اما تا نوبت به عمل می‌رسد پیدایشان نیست. گوش‌شان حرف‌های زیبایی شنیده، اما با آنچه که دوباره دیده‌اند هماهنگی نداشته است.
اما باید به این فکر کرد که مگر طبیعت چه گناهی دارد؟ چرا به خودمان رحم نمی‌کنیم؟
برای نگهداری از محیط زیست تلاش کنیم
درخت بلند‌بالایی که می‌تواند سالانه ۳۰ کیلوگرم کربن‌دی‌اکسید را مصرف کند، اکسیژنی که اگر یک دقیقه نباشد ما را به آغوش مرگ می‌رساند را تولید می‌کند، تماشای آن باعث شادی و نشاط و زنده شدن روح می‌شود، چرا، چگونه، به چه علت، برای چه و با چه منطقی آنها را قطع می‌کنید و آتش می‌زنید؟
اگر بی‌خیال این بشوم که با آسیب رساندن به محیط زیست باعث رد پای سنگین‌تر کربن دی اکسید می‌شویم و به دنبال آن باعث گرم شدن زمین می‌شویم و نیز به سبب این دو مساحت برف‌های نیمه شمالی کاهش می‌یابد، میانگین جهانی سطح آب‌های آزاد افزایش می‌یابد و …
لحظه‌ای به این فکر کنید که زندگی و جایگاه زیست بسیاری از جانوران را از بین می‌برید؛ آری جانورانی که اندازه ما حق زندگی دارند.
همین یک جمله برای کسانی که انسانیت دارند کافی است تا بدانند با هر آسیب جزیی، نه تنها به خود، بلکه به مردم جهان و حیوانات هم آسیب می‌رسانند.
من حرف‌های ناگفته زیادی دارم، اما گوش‌های شنوا نمی‌یابم.
به هر‌حال دو چیز را می‌گویم، شاید یک نفر آن را خواند.
اولین مورد را زیاد شنیده‌اید ، اما فراموش نکنید که هر آسیب به طبیعت ، آسیب به خودمان است.
دومین مورد این که یادمان نرود ما فقط یک بار زندگی می‌کنیم، یکبار به دنیا می‌آییم و یکبار مرگ را تجربه می‌کنیم.
پس سعی کنیم طوری زندگی کنیم تا شرمنده خودمان نشویم.»
پایان پیام