روز ملی شیراز شهری با مردمان خون گرم و صمیمی
15 اردیبهشت روز ملی شیراز نامگذاری شده است و چه زمانی بهتر از نیمه بهار که اوج شکوفایی طبیعت این شهر است؟
به گزارش گلونی شیراز پنجمین شهر بزرگ و پرجمعیت ایران است که کمتر کشوری مانند آن را در سرزمین خود دارد.
شهری که هم میتوان در آن قدم زد و بناهای تاریخی را دید، هم از آب و هوای آن لذت برد و هم بر لب جوی نشست و گذر عمر را دید.
در شیراز میتوان پیش حافظ رفت و با او درد و دل کرد و میتوان با احترام کنار سعدی نشست و از او درس گرفت.
بعضی آن را پایتخت فرهنگی و ادبی میدانند و بعضی دیگر شیراز را با توریستهایش به خاطر میآورند.
در کل شیراز را میتوان شهری دانست که هر فردی آن را با یک نشانهای به خاطر سپرده و با آوردن نام این شهر، آن نشانه برایش تداعی میشود.
روز ملی شیراز
آنچه که علاوه بر ابنیه تاریخی، روح این شهر را زنده نگه داشته، منش و رفتار مردمانی است که در تمام تاریخ شیراز زیستهاند.
کسانی که مانند مردم سایر شهرها، سعی در حفظ میراث گذشتگان دارند و بدون هیچ تغییری آن را به دست نسل بعدی میسپارند.
همانهایی که پادشاهشان خود را وکیل مردم میدانست و برای رفاه آنان تلاش میکرد.
روحیهای که این روزها هم از شیرازیهای مهمان نواز میبینیم.
چه زمانی که همه چیز امن و امان بود و چه زمانی که سیل راه افتاد و کرونا شیوع پیدا کرد، به جای شِکوه و شکایت به آنچه که فکر میکردند درست است، عمل کردند.
عملکردی که تحسین دیگران را برانگیخت و باعث افزایش امیدواری به آینده شد.
به هرحال از مردمی که در ورزشگاه شهرشان فوتبال میبینند و زمان بیرون آمدن با آرامگاه حافظ روبرو میشوند، بدون آن که مشکلی برای هر کدام پیش بیاید، چنین روحیه سازگاری بعید نیست.
همان روحیه و رفتاری که کافی است یادآوری شود تا ما هم مانند آنها به ادامه زندگی در شرایط متفاوت امیدوار شویم.
پایان پیام
نویسنده: سارا ملاعباسی