موش ورامین یا نزوکیای دم کوتاه با جثه ای بزرگ

موش ورامین یا نزوکیای دم کوتاه با جثه ای بزرگ

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره موش ورامین (نزوکیای دم کوتاه) آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۵۰ تا ۲۱۵ میلی‌متر، طول دم ۹۰ تا ۱۳۰ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۳۰ تا ۴۵ میلی‌متر، طول گوش ۱۵ تا ۲۰ میلی‌متر و وزن ۱۳۰ تا ۱۸۰ گرم است.

جثه بزرگ و پوزه کوتاه و گرد است.

موها کوتاه ولی انبوه و نرم بوده و از میان آنها موهای بلند کاملا سیاه رنگی روییده است.

دمی برهنه و کوتاه‌تر از طول سر و بدن دارد.

دم دارای پوشش فلسی است که به تعداد کم روی آن موهای کوتاه روئیده است.

دست و پاها قوی و کوتاهند و انگشتان به ناخن‌های بلند و بی‌رنگ ختم می‌شوند.

رنگ موهای پشت زرد مایل به قهوه‌ای یا خاکستری مایل به قهوه‌ای با سایه‌ای قرمز و رنگ شکم خاکستری تا سفید است.

حد واسط رنگ پشت و شکم مشخص نیست.

دندان‌های پیشین قوی و پهن و برای حفاری مناسب است.

ویژگی‌های زیستی: شب گرد است.

زندگی زیرزمینی و اجتماعی دارد و در سطح زمین به ندرت دیده می‌شود.

لانه از دالان‌های بلند به طول چند متر که تا یک متری عمق زمین حفر می‌شود، تشکیل شده است.

حفره اصلی که محل زندگی حیوان است از گیاهان خشک پوشیده شده است.

لانه از طریق چندین سوراخ به بیرون راه دارد.

در خارج از لانه توده‌هایی از خاک دیده می‌شود و گاهی در روزهای گرم تابستان، سوراخ‌های خروجی به طور موقت با خاک پوشیده می‌شود.

از غلات، ریشه و قسمت‌های زیر زمینی گیاهان تغذیه می‌کند.

از ۲۶ متر پایین‌تر از سطح دریا تا ارتفاع ۱۵۰۰ متری دیده می‌شود.

در تمام طول سال قادر به تولیدمثل است.

طول دوره آبستنی حدود ۱۷ روز است و ۲ تا ۷ بچه می‌زاید.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در اکثر زیستگاه‌های ایران اعم از جنگلی، کوهستانی، بیابانی، استپی و تالابی زندگی می‌کند.

اراضی کشاورزی و اطراف کانال‌های آبیاری و مناطق مرطوب را ترجیح می‌دهد.

در اکثر مناطق ایران با فراوانی مناسبی پراکندگی دارد.

وضعیت حفاظتی: به دلیل پراکندگی وسیع، داشتن گستره وسیعی از زیستگاه‌ها، حضور آن در بسیاری از مناطق حفاظت شده و نداشتن تهدیدی خاص در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.

از طریق سوراخ کردن کانال‌ها و جوی‌های آب خسارت آفرین است و همه ساله شمار زیادی از آنها بخاطر آثار تخریبی تراکتور یا غرقاب شدن لانه‌هایشان از بین می‌روند.

پایان پیام