پنج یادداشت برای درخت و حفاظت از کره زمین
به گزارش گلونیاز بین یادداشت‌های رسیده پنج یادداشت برای درخت نوشته شده که با هم می‌خوانیم.
سید صالحی در پویش پیک زمین نوشت:
«عنوان: ما درد را حس می‌کنیم
درخت: خوب به یاد دارم زمانی که یک دانه کوچک بودم، بی‌هدف با باد همسفر می‌شدم، بر پشت حیوانات سوار می‌شدم و به راهم ادامه می‌دادم.
تا این که یک روز در یک سوراخ افتادم.
آنجا بود که زمین من رو پذیرفت و به من گفت: «تو باید رشد کنی.»
من هم شروع کردم به جوانه زدن، زمانی که یک نهال شده بودم درختان کهن سال از من در برابر باد و باران‌های شدید محافظت می‌کردند.
الان چند صد سال از آن روزهای شیرین می‌گذرد. در آن دوران شما انسان‌های بی‌فکر نبودید که بدون هیچ منطقی ما درختان را از بین ببرید.
من درک نمی‌کنم چرا ما درختان که برای شما اکسیژن درست می‌کنیم را از بین می‌برید.
شما انسان‌ها خیلی بی‌فکرید، چون نمی‌فهمید که ما هم احساس داریم، ما هم درد رو حس می‌کنیم.
اگر یک بار با تبر به بدن خودتون بزنید میفهمید که ما چقدر درد می‌کشیم.»
**
آریا مقدسی دانش‌آموز پایه هشتم دبیرستان آیینه در پویش پیک زمین نوشت:
«عنوان: دیگر طبیعتی وجود نخواهد داشت
اگر به جای زمین بودم، خیلی از دست شما عصبانی می‌شدم چون اصلاً به من اهمیت نمی‌دهید، به جای اینکه از سوخت‌های پاک استفاده کنید از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنید که خیلی به ریه‌های من صدمه می‌زند.
اگر همین‌طور به کار خود ادامه دهید موجب نابودی من خواهید شد و من از بین بروم انسان‌ها و موجوداتی که روی من زندگی می‌کنند نابود می‌شوند و دیگر جایی برای زندگی نسل‌های بعد نخواهد بود.
پس به من اهمیت بیشتری بدهید و جایی برای نسل بعد باقی بگذارید.
در مورد موضوع دیگری هم بسیار ناراحت هستم! که محیط سرسبزی که به شماها دادم استفاده بهینه نمی‌کنید.
وقتی که از طبیعت استفاده می‌کنید آشغال و کیسه‌هایتان را رها می‌کنید و می‌روید و همان آشغال و کیسه‌ها ضرر بزرگی به طبیعت می‌زند و اگر همین‌طور به زباله ریختن در طبیعت ادامه دهید دیگر طبیعتی وجود نخواهد داشت.»
**
یکی از مخاطبان گلونی در پویش پیک زمین نوشت:
«عنوان: زمین به سلامت باد!
همه ما انسان‌ها، نسبت به زمین مسئولیم.
ما فقط یک زمین داریم پس باید در حفظ آن با تمام قوای خود بکوشیم.
آرزوی من برای زمین «نفس کشیدن» است.
زمین در کنار جنگل‌ها، دریاها، دشت‌ها، کوهستان‌ها و کویرهایش معنا می‌یابد.
از جنگل‌ها بگویم که اگر درختان آن نباشند، اکسیژنی برای ما انسان‌ها باقی نمی‌ماند.
پس هیج انسانی حق ندارد به درختان آسیب برساند و با قطع کردن آنها جنگل‌ها را از بین ببرد.
زمین تنها برای ما نیست، بلکه ما باید فکر کنیم که آیندگان هم حق استفاده از زمین را دارند.
ای زمین با ارزش، برایت آرزوی سلامتی دارم.»
**
پنج یادداشت برای درخت
سید آیدین حسینی دانش‌آموز پایه هشتم دبیرستان آیینه در پویش پیک زمین نوشت:
«عنوان: محیط‌بانان؛ مراقبان همیشگی محیط زیست
به نام خدا
من اگر جای درخت در محیط زیست بودم، از دست انسان‌هایی که قدر مرا نمی‌دانند ناراحت و عصبانی می‌شدم. چون در طبیعت برای روشن کردن آتش از شاخه و برگ من استفاده می‌کنند.
آنها نیز بر روی تنه من یادگاری و نوشته‌هایی هک می‌کنند.
این انسان‌ها می‌توانند از من استفاده‌های درستی انجام دهند، مانند: در طبیعت از سایه من برای نشستن استفاده کنند و یا اینکه به موقع از میوه‌های رسیده من بخورند و لذت ببرند.
انسان‌ها در روز طبیعت می‌توانند با کاشتن دوستان زیادی از من برروی زمین طبیعت زیبایی را به وجود بیاورند و مرا خوشحال کنند.
در مورد موضوع دیگری هم بسیار ناراحت هستم! که شما انسان‌ها در مصرف کاغذ صرفه‌جویی نمی‌کنید و کارخانه‌دارها مجبور می‌شوند برای درست کاغذ من و دوستانم را قطع کنند.
من نیز یک تشکر ویژه از محیط‌بانان عزیز دارم که همیشه مراقب من و دوستانم هستتد.
(پس) لطفا به من و دوستانم اهمیت بدهید.»
**
امیرعلی صمدی اسکوئی در یکی از پنج یادداشت برای درخت در پویش پیک زمین نوشت:
«عنوان: سفر به طبیعت زیبای دیلمان
روزی من به مسافرت رفته بودم. مسافرت در طبیعت بود.
نام آن مکان در طبیعت دیلمان گیلان بود.
آنجا جای بسیار زیبا، دلنشین و ساکتی بود که به جز محلی‌هایش که انسان‌های باشعور و مهمان‌نوازی بودند، کس دیگری در آنجا زندگی نمی‌کرد.
معمولا همه یا به دلیل مسافرت و یا به دلیل گردش به آنجا می‌آمدند.
ما به مدت یک هفته در دیلمان ماندیم و کلی بهمان خوش گذشت اما در طی این چند روز، افرادی را دیدیم که زباله‌های چیزهایی که استفاده می‌کردند را در جنگل‌های طبیعت رها می‌کردند و ما ناراحت می‌شدیم.
دلیلش هم این بود که ما دوستدار طبیعت کره سبزمان، یعنی زمین هستیم و هر وقت که به مسافرت در طبیعت می‌رفتیم زباله‌هایمان را در کیسه می‌ریختیم و تا زمان برگشت به خانمان جایی را کثیف نمی‌کردیم.
بنابراین تصمیم گرفتیم که زباله‌هایی که در طبیعت رها شده بودند را جمع کنیم و در کیسه زباله بریزیم.
این یکی از خاطرات من از سفرم به طبیعت بوده است امیدوارم که به درستی بیانش کرده باشم.»
پایان پیام