تا می توانید درخت بکارید

تا می توانید درخت بکارید

به گزارش گلونی ارمیا نوفرستی از دبیرستان آیینه در پویش پیک زمین نوشت:

سلام من یک درخت سرو کهنسال هستم که در یک دشت و در کنار یک جوی آب زندگی می‌کنم.

اطرافم چند درخت پیر و کهنسال دیگر هم هست.

ما سالیان سال است، که در کنار هم زندگی می‌کنیم، و دوستان بسیار خوبی هستیم.

در گذشته و سال‌های خیلی دور اینجا یگ جنگل سرسبز با درختان زیبا و تنومند بود.

حیوانات زیادی در این جنگل زندگی می‌کردند.

سنجابها از شاخه‌ای به شاخه‌ دیگر می‌پریدند، و در تنه‌ درخت برای خود لانه می‌ساختند.

آهوها از لابه‌لای درخت‌ها می‌دویدند. خرگوش‌ها در بین بوته‌ها به دنبال غذا می‌گشتند.

در جنگل غذا به مقدار زیادی یافت می‌شد. حیوانات و درختان به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی می‌کردند.

از وسط جنگل یک رودخانه پر آب عبور می‌کرد، که درون آن پر از ماهی بود. حیوانات به کنار رودخانه می‌آمدند، و آب می‌خوردند.

پرندگان هم از ماهی‌های رودخانه تغذیه می‌کردند. این رودخانه قلب جنگل بود.

تا می توانید درخت بکارید

تا اینکه پای انسان‌ها به جنگل باز شد. آنها با تبر درختان را قطع می‌کردند، تا از چوب آنها استفاده کنند.

من با چشم خودم مرگ دوستانم را می‌دیدم. بعضی از انسان‌ها هم به جنگل می‌آمدند، تا حیوانات را شکار کنند.

آنها به هیچ حیوانی رحم نمی‌کردند. از خرگوش و سنجاب گرفته تا آهو و گوزن همه را شکار می‌کردند.

به مرور زمان تعداد درختان کمتر و کمتر شد. و تعداد زیادی از حیوانات شکار شدند.

هر چه از تعداد درختان کم می‌شد باران هم کمتر می‌بارید، و آب رودخانه هم کمتر می‌شد. دیگر ماهی در رودخانه نبود، و غذا به سختی پیدا می‌شد.

به همین دلیل همین تعداد کمی از حیوانات هم که زنده مانده بودند از جنگل رفتند.

الان که به اطرافم نگاه می‌کنم از آن جنگل چیزی باقی نمانده و به دشتی که زیاد هم سرسبز نیست تبدیل شده است.

آن رودخانه‌ پر آب هم به یک جوی آب تبدیل شده است.

متاسفانه انسان‌ها این طبیعت زیبا را از بین بردند. آنها به فکر نسل‌های آینده نیستند.

نسل‌های آینده هم حق دارند که از طبیعت زیبا استفاده کنند.

اگر انسان‌ها به همین صورت ادامه بدهند، دیگر نه درختی می‌ماند، نه آبی در رودخانه می‌ماند، و نه حیوانی می‌ماند.

آب و هوای زمین گرم و گرمتر می‌شود، زمین به بیابانی تبدیل می‌گردد، که دیگر قابل زندگی کردن نیست.

به خاطر همین من به عنوان یک درخت پیر و کهنسال که در طول این همه سال تمام این اتفاقات را دیده‌ام، از شما انسان‌ها خواهش می‌کنم که به فکر طبیعت باشید از درختان و حیوانات مراقبت کنید، و تا می‌توانید درخت بکارید.

چون با این کار زمین می‌تواند نفس بکشد و طبیعت زندگی بهتر و سالم‌تری را برای شما به وجود می‌آورد.

پایان پیام