جاودانگی در اساطیر ایرانی و هندی و میان رودانی

جاودانگی در اساطیر ایرانی و هندی و میان رودانی

به گزارش گلونی دکتر مینا صفا درباره اسطوره، تعریف و جایگاه اسطوره در زندگی مردم باستان و جایگاه آن در ایران معاصر نکاتی بیان کردند و بعد به جاودانان زرتشتی پرداختند.

ایشان همچنین اشاره‌هایی به جاوانان در هند و بین النهرین کردند و درباره گیلگمش به تفصیل سخن گفتند.

این جلسه ششمین جلسه از نشست‌های مشترک با کانون ایرانشهر دانشگاه علامه طباطبایی بود.

جاودانگی در اساطیر ایرانی و هندی و میان رودانی

مهدی رضایی و حشمت‌الله آذرمکان در مقاله «مقایسه جاودانگی در اساطیر زرتّشتی و سامی» نوشته‌اند:

«بر اساس روایات پهلوی سه تن از جاودانان ایران هم جان دارند و هم جسم و سـه تـن تنهـا جسـم دارنـد.»

سه تن که هم جان دارند و هم جسم عبارتند از:

۱: پشوتن: فرزند گشتاسب که با خوردن شیر مقدس جاوید شد. پشوتن اینک در گنگ دژ زنده است.

۲: یوشت فریان: از وی به جز نام، اطلاع چندانی نقل نشده است.

۳: اغریرث: او اینک در سئوکستان اسـت. بـر طبـق شـاهنامه اغریـرث در اردوی تورانیـان قـرار دارد. امـا شخصیتی نیک است. او به دست افراسیاب کشته می‌شود.

شاید بتوان گفت شهادت او گونه‌ای تحول یافته از جاودانگی وی باشد. چون شهید، زنده فرض می‌شود.

سه تن که فقط جسم دارند، در اما ظاهر خوابند و به شکلی نیم مـرده بـراي آخرالزمـان خویشـکاری دارنـد، عبارتند از:

۱: گیو یا گاونی: که در فروردین یشت ستایش شده است. در متون متأخر به گیو تبدیل شده در است و شاهنامه بـه همراه کیخسرو می‌رود و در برف گم می‌شود و این صورت تحول یافته جاودانگی اوست.

۲: توس: از جمله پهلوانانی است که در آبان یشت از وی نـام بـرده شـده اسـت. وی آناهیتـا را ستوده و از او تقاضای کمک کرده است.

او به پاداش آنکه تورانیان را کشت از جمله کسـانی اسـت کـه همـراه سوشیانس خواهد بود؛ یعنی او جاودان است یا حداقل این است که دوباره رجعت خواهد کرد تـا در رسـتاخیر شرکت کند. در شاهنامه، توس در برف گم می‌شود.

۳: گرشاسب: او را می‌توان شاهی دانست که کارکردهای پهلوانی دارد. اعمال پهلوانی او فراوان است و ذکـر آنها تکرار مکررات است.

تنها باید گفت که او را هرقل ایرانیان می‌دانند.

همچنین ضحاک و کیخسرو هم جزو جاودانان اساطیر ایرانی هستند.

این مقاله را دانلود کنید: مقایسه جاودانگی در اساطیر زرتّشتی و سامی

پایان پیام