پلیکان سفید با چشم هایی قرمز
پلیکان سفید با چشم هایی قرمز
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره پلیکان سفید آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۱۴۰ تا ۱۷۵ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۲۷۰ تا ۳۶۰ سانتی‌متر است.
پلیکانی پرجثه و سفید رنگ است.
نر و ماده همشکل هستند و اندک تغییرات فصلی دارند.
پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری کیسه گلویی زرد رنگ، هاله‌ای صورتی روی پرهای سفید رنگ بدن و یک کاکل مجعد با پرهای نامنظم در پشت سر دارد.
پرهای جلوی پیشانی به شکل «۷» و چشم‌ها قرمز هستند.
شاهپرهای اولیه و ثانویه سیاه است و بنابراین در زمان پرواز بال‌ها در نیمه جلویی، سفید و در نیمه عقبی، سیاه دیده می‌شود.
پاها نیز گوشتی رنگ هستند.
پرنده نابالغ در ابتدا قهوه‌ای و به تدریج به رنگ سفید چرک می‌گراید ولی همچنان خال‌های قهوه‌ای نامنظمی در سطح بدنش به چشم می‌آید.
ویژگی‌های زیستی
معمولا پهنه‌های بزرگ آب شیرین و کم عمق به ویژه تالاب‌ها و دلتاهای رودخانه‌های بزرگ و به مقدار کمتر لاگون‌های شور و لب شور، خليج‌ها و سواحل را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
پرنده‌ای اجتماعی است و همیشه به شکل گروهی دیده می‌شود.
هنگام پرواز سر و گردن را روی بدن جمع کرده و با بال زدن‌های سنگین و قوی و گاهی با بال‌بازروی‌های کوتاه حرکت می‌کند.
با وجود جثه بزرگش، زمان زیادی را در طول روز به پرواز می‌گذراند.
اغلب روی جریان‌های هوایی گرم سوار شده و تا چند صد متر اوج می‌گیرد.
فقط از ماهی تغذیه می‌کند و به طور گروهی و با تشکیل نیم دایره، دسته ماهی‌ها را به نواحی کم عمق هدایت و صید می‌کند.
جوجه‌آوری از اواسط اردیبهشت تا خرداد و با تشکیل کلنی در نی‌زارهای متراکم حاشیه پیکره‌های آبی، جزایر و به ندرت در اراضی فاقد پوشش گیاهی آغاز می‌شود.
تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای حجیم از نی‌ها، ساقه‌ها و شاخه‌های گیاهان است.
معمولا دو، گاهی سه و به ندرت چهار تا پنج تخم بیضی کشیده تا نیمه بیضی کشیده و به ابعاد ۶۱٫۴ × ۹۷٫۱ میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۲۹ تا ۳۰ روز به طول می‌انجامد.
جوجه‌ها در بدو تولد عریان، ناتوان و وابسته به والدین هستند.
والدین برای تأمین غذای جوجه‌ها معمولا مسافت طولانی حدود ۱۰ تا ۵۰ کیلومتر را روزانه بین مکان آشیانه و مکان صید غذا جا‌به‌جا می‌شوند.
جوجه‌ها تا حدود ۱۴ روزگی با مقدار کمی از شیره غذایی پیش هضم شده تغذیه و پس از آن اندک اندک با ماهی‌هایی تا ۵۰۰ گرم که از کیسه گلویی به جوجه‌ها تحویل داده می‌شود، تغذیه می‌شوند.
در ۲۰ تا ۳۰ روزگی آشیانه را ترک می‌کنند و با سایر جوجه‌های کلنی، گله‌ای را تشکیل می‌دهند.
در حدود ۵۵ روزگی قادرند به خوبی شنا و ماهی صید می‌کنند و در ۶۵ تا ۷۰ روزگی مستقل می‌شوند.
پراکنش و فراوانی: در دریاچه‌های ارومیه و تشک جوجه‌آوری می‌کند.
همچنین در گذشته به طور محلی در برخی تالاب‌های استان‌های خوزستان و فارس جوجه‌آوری می‌کرده است.
زمستان گذرانی به طور منظم در تالاب‌های استان‌های خوزستان، فارس و سیستان و بلوچستان انجام می‌شود.
همچنین در زمستان به طور عبوری و به تعداد اندک در سواحل جنوبی دریای کاسپین دیده می‌شود.
تعداد کمی از افراد غیر جوجه‌آور نر (به ویژه نابالغ‌ها) ممکن است که در طول تابستان در تالاب‌های استان‌های خوزستان و فارس باقی بمانند.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار داشته و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام
کد خبر : 225058 ساعت خبر : 11:47 ب.ظ