گلونی

شخصیت های فیلم صحنه زنی عمق ندارند

شخصیت های فیلم صحنه زنی عمق ندارند

شخصیت های فیلم صحنه زنی عمق ندارند

شخصیت‌های فیلم صحنه زنی عمق ندارند

به گزارش گلونی فیلم سینمایی صحنه زنی دومین ساخته بلند علیرضا صمدی است که در بخش جلوه‌گاه شرق سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر اکران شد. اثری که، به دلیل تصمیم عجیب هیئت انتخاب، از جشنواره فیلم فجر بازماند و یک بار دیگر شانس خود را برای دیده شدن آزمود.

داستان

دار و دسته‌ای به سرپرستی اسد، کسب و کارشان صحنه‌سازی تصادف‌های جعلی و گرفتن خسارت و دیه است.

صحنه‌سازی‌هایی مانند تصادف برای تلکه کردن یا دیه گرفتن و درآمد نامشروع.

فیلمنامه

در ظاهر فیلم به یکی از آسیب‌های جدی و واقعی جامعه می‌پردازد اما با تغییر زاویه دید و تمرکز نسبی روی زندگی اسد (رئیس گروه خلافکاران)، زندگی قبلی و از دست دادن همسر و فرزندش، رابطه عاطفی او با یک دختر و سرانجام نزدیک شدن به خانم مددکار، عمقش را از دست داده و حرف مهم و تاثیرگذاری درباره قربانیان صحنه‌زنی به مخاطب منتقل نمی‌شود.

در واقع فیلم، بیشتر به مشکلات و نیاز‌های اسد می‌پردازد و نه قربانیان صحنه‌زنی.

اسد میان قهرمان و ضد قهرمان بلاتکلیف بوده و همین نوسان موجب می‌شود، فیلم از واکاوی یک آسیب تلخ اجتماعی دور بماند.
سایر شخصیت‌ها مانند سبزواری و خانم مددکار نیز در سطح مانده و به خوبی پرداخت نمی‌شوند.

همچنین برخی از روابط علی مانند سرعت نزدیک شدن دو شخصیت اسد و مددکار، غیر قابل باور و سرسری نوشته شده است.

کارگردان

صمدی، هر چند در نشان دادن لحظات خشن درگیری موفق است اما هیچکدام در خدمت هدف و عمق حرف اصلی و پیام یاد شده اجتماعی رفتار نمی‌کند.

صحنه زنی خوش‌ ساخت است اما به دلیل ضعف فیلمنامه و شخصیت پردازی، هدر رفته و بی نتیجه می‌ماند‌.

بازیگری

بهرام افشاری در نقش اسد، تا حد زیادی متفاوت ظاهر شده و تماشاگر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، رویدادی که با بازی مجید صالحی در نقش سبزواری رقم نمی‌خورد.

صالحی حضوری ناتوان‌تر از سایر فیلم‌های جدی‌اش داشته و اگر گریم‌اش را نادیده بگیریم، گاه همان‌ها را تکرار کرده است.

صحنه‌های خشن و عدم تعیین گروه سنی مخاطب

فیلم صحنه‌زنی همچنان منتظر اکران بوده و در جشنواره جهانی فیلم فجر نیز مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت.

نگارنده در تعجب است که چرا در نمایش جشنواره، گروه سنی مشخص نشده و نوجوانان، آخرین اثر صمدی را با همه خشونت‌های تلخش تماشا کردند، کاری که انتظار می‌رود در اکران عمومی مورد توجه و دقت قرار گیرد.

پایان پیام

نویسنده: نیما نعمتی زاده

خروج از نسخه موبایل