اکراس سیاه با منقاری دراز و خمیده
اکراس سیاه با منقاری دراز و خمیده
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره اکراس سیاه آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۵۵ تا ۶۵ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۸۰ تا ۹۵ سانتی‌متر است.
اکراسی به نسبت کوچک جثه با بدن تیره، منقار دراز و خمیده رو به پایین و گردن و پاهای بلند است.
نر و ماده همشكل و دارای تغییرات فصلی هستند.
پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری از فاصله دور تیره و از فاصله نزدیک در ناحیه گردن، پس سر، روتنه و زیرتنه، بلوطی سیر دیده می‌شود.
همچنین سر و دیگر بخش‌های روتنه، بال‌ها و دم، مایل به سیاه با جلای ارغوانی و سبز است.
در خارج از این دوره، رنگ قهوه‌ای مایل به سیاه در ناحیه سر، گلو و گردن به همراه رگه‌های سفید و زیرتنه قهوه‌ای مایل به سیاه با جلای بلوطی کمرنگ و ارغوانی دارد.
پرنده نابالغ شبیه به پرنده بالغ غير جوجه‌آور است ولی سر و گردن قهوه‌ای‌تر، روتنه مات‌تر به همراه جلای سبز و زیرتنه کمرنگ‌تر و مایل به قهوه‌ای دارد.
ویژگی‌های زیستی
آب‌های کم عمق در دریاچه‌ها و باتلاق‌ها، نواحی سیلابی، دلتاها، رودخانه‌ها، خليج‌ها و گاهی سواحل کم عمق، مزارع آبیاری شده و شالیزارها را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند و از آب‌های عمیق، دارای جریان تند و متلاطم پرهیز می‌کند.
اغلب طول سال را در دسته‌های کوچک به سر می‌برد و به ندرت به تنهایی دیده می‌شود.
پروازی مستقیم با بال زدن‌های به نسبت سریع، همراه با سرخوردن دارد و در پرواز، گردن و پاهای خود را کشیده نگاه می‌دارد.
به راحتی روی شاخه‌ها می‌نشیند.
هنگام تغذیه یا در زمان مهاجرت، در علفزارهای غرقابی، شالیزارها و پهنه‌های آبی ساحلی به سر می‌برد و به طور عمده در گروه‌های کوچک به تغذیه از حشرات و لارو آنها و همچنین نرم تنان، سخت پوستان، دوزیستان، خزندگان و ماهی‌های کوچک می‌پردازد.
جوجه‌آوری از اوایل اردیبهشت تا اواخر خرداد و با تشکیل کلنی در تالاب‌ها و باتلاق‌های آب شیرین با پوشش بلند و متراکمی از نی‌ها، لوییها و جگنها آغاز می‌شود.
تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای متراکم از ساقه‌های نی و شاخه‌های درختان است که آن را روی درختان یا بوته‌های درون آب و یا روی توده‌های نی بنا می‌کند.
معمولا سه تا چهار، گاهی پنج و به ندرت شش تخم بیضی تا نیمه بیضی، صیقلی، صاف، به رنگ آبی تیره و به ابعاد ۳۶٫۹ × ۵۲٫۵ میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۲۱ روز به طول می‌انجامد.
جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند.
در ابتدا توسط غذای نیمه هضم شده و برگردانده شده در کف آشیانه تغذیه می‌شوند. پرورش جوجه‌ها ۲۸ روز طول می‌کشد ولی همچنان تا حدود ۵۰ روزگی در کنار والدین باقی می‌مانند.
پراکنش و فراوانی
در برخی تالاب‌های آذربایجان، استان فارس و احتمالا استان مرکزی جوجه‌آوری می‌کند و به تعداد کم ولی منظم در تالاب‌های استان‌های خوزستان و فارس، همچنین سواحل شمالی خلیج فارس زمستان گذرانی می‌کند.
تعداد اندکی نیز به صورت مهاجر عبوری در تالاب‌های نیمه غربی کشور و استان سیستان و بلوچستان دیده می‌شود.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده جهانی و ملی قرار ندارد.
پایان پیام
کد خبر : 227956 ساعت خبر : 7:39 ب.ظ