شوالیه گری در قرون وسطی و خدمتگزاری به کلیسا

شوالیه گری در قرون وسطی و خدمتگزاری به کلیسا

به گزارش گلونی شوالیه‌گری کاری خطرناک بود. چون بایستی شخص سوارکاری ماهر و شمشیرزنی قابل می‌بود.

شوالیه‌ها به جوشنی از زنجیر یا زره بافته شده ملبس بودند. حتی اسبان خود را مخصوصا از قسمت سینه و شکم با زره می‌پوشاندند.

یک شوالیه که ملبس به همه ادوات بود حدود ۴۵ کیلو ابزار و ادوات جنگی را با خود حمل می‌کرد.

کلیسا به منظور جلوگیری از خوی جنگاوری شوالیه که دست به کشتن هم کیشان خود می‌زدند و موجب ناامنی اجتماع مسیحی می‌شدند از قرن دوازدهم با صدور فتوایی شوالیه‌ها را از کشتن یکدیگر منع کرد و خون‌ریزی از روی خودپرستی و زورگویی را از گناهان کبیره اعلام کرد.

پسر ارشد فئودال در هفت سالگی به خانه کنت فرستاده می‌شد و در چهارده سالگی با پسران دیگر هم سن و سال خود رسم شوالیه‌گری می‌آموخت.

در چهارده سالگی هم دستیار شوالیه، کارکشته می‌شد و به جنگ می‌رفت.

شوالیه‌هایی که در خدمت کلیسا شمشیر می‌زدند به دنبال مراسم خاصی زره و نیزه این کار را از کشیش تحویل می‌گرفتند.

البته ابتدا برای پاک شدن از گناهان گذشته و تطهیر خویش به حمام می‌رفتند و یک پیراهن سفید بر تن می‌کردند تا این را نمایان کنند که در صورت تمایل به بهشت رفتن باید خود و بدن خود را از آلودگی دور کنند و در نهایت لباس قرمز رنگی به تن می‌کردند تا نشان دهند برای اینکه خون خود را برای کلیسا بریزند آمادگی کامل دارند.

در مرحله آخر قبل از اینکه ملبس به لباس شوالیه گری شوند چند ساعت در محراب کلیسا زانو می‌زدند و مقابل مجسمه حضرت مریم زانو زده و خود را خدمتگزار کلیسا معرفی می‌کردند.

پایان پیام

نویسنده: فاطمه نصیری راد