غاز پیشانی سفید کوچک با پروازی چابک تر و پرصداتر از غاز پیشانی سفید

غاز پیشانی سفید کوچک با پروازی چابک تر و پرصداتر از غاز پیشانی سفید

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره غاز پیشانی سفید کوچک آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۵۳ تا ۶۶ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۱۲۰ تا ۱۳۵ سانتی‌متر است.

غازی کوچک جثه و تا حدی شبیه به «غاز پیشانی سفید» است ولی به واسطه جثه و سر کوچک‌تر، گردن کوتاه‌تر، منقار کوچک، گرد و ظریف و حلقه چشمی زرد رنگ از آن متمایز می‌شود.

نر و ماده هم‌شکل و فاقد تغييرات فصلی هستند.

پرنده بالغ سر، گردن و روتنه قهوه‌ای تیره دارد.

اطراف قاعده منقار سفید است که تا تارک سر امتداد می‌یابد.

زیرتنه روشن‌تر از روتنه و نوارهای باریکی به رنگ قهوه‌ای کم‌رنگ دارد که در بخش عقبی پهلوها و شکم با نوارهای سیاه همراه است.

متقاری به رنگ صورتی روشن با نوک سفید دارد و پاها نیز نارنجی دیده می‌شوند.

پرنده نابالغ فاقد حلقه سفید در قاعده منقار است، لکه‌ها و نوارهای سیاه در زیر تنه دیده نمی‌شود و نوک منقار قهوه‌ای است.

ویژگی‌های زیستی

مناطق تالابی بدون درخت، اراضی کشاورزی و علفزارها را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.

در خارج از دوره جوجه‌آوری پرنده‌ای اجتماعی است و اغلب به طور مخلوط با گله‌های «غاز خاکستری» دیده می‌شود.

پروازی شبیه به «غاز پیشانی سفید» دارد با این تفاوت که نسبت به آن چابک‌تر و پرصداتر است و سریع‌تر بال می‌زند.

از جوانه‌ها، برگ‌ها، ساقه علف‌ها و قسمت‌های سبز گیاهان تغذیه می‌کند.

پراکنش و فراوانی: به طور معمول در تالاب‌های استان‌های خوزستان و بوشهر و به صورت محلی و به تعداد اندک در نواحی جنوبی دریای کاسپین و به تعداد بسیار اندک در تالاب‌های استان‌های آذربایجان شرقی و غربی و فارس زمستان‌گذرانی می‌کند.

پیش از دهه ۵۰ شمسی، جمعیت‌های انبوه این گونه در جنوب شرق دریای کاسپین دیده می‌شده است.

وضعیت حفاظت: جزء پرندگان در معرض تهدید (VU) است.

در ایران نیز در فهرست پرندگان حمایت شده قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.

از مهم‌ترین تهدیدها برای این گونه در مقیاس بین‌المللی را می‌توان تخریب و از دست دادن بخش عمده‌ای از زیستگاه‌های جوجه‌آوری به دلیل به زیر آب رفتن بسیاری از زیستگاه‌های حاشیه دریای کاسپین، تغییر کاربری اراضی شامل به زیر کشت رفتن بخش عمده‌ای از زیستگاه‌های زمستان گذرانی، آلودگی و از دست دادن مکان‌های تغذیه در طی مسیر مهاجرت، کاهش کیفیت زیستگاه‌های جوجه‌آوری به دلیل تغییرات اقلیمی، حضور بیش از حد گردشگران و فعالیت‌های قایقرانی، شکار در فصل بهار و جرگه‌گیری در زمان پرریزی در روسیه و نیز فشار طعمه خواری «روباه معمولی» (Vulpes vulpes) برشمرد.

پایان پیام