نصرت رحمانی و روایت تلخی های جامعه

نصرت رحمانی و روایت تلخی های جامعه

به گزارش گلونی جامعه و رخدادهای آن افراد را می‌سازد و به اندیشه آنان سمت و سو می‌دهد.

وقایع جامعه ایرانی نیز در هر دوره‌ انسان‌های منحصر به خود را شکل داده است. انسان‌هایی که امروزه رد پای اندیشه‌شان را در آثار به جا مانده از آن‌ها می‌توانیم، مشاهده کنیم.

نصرت رحمانی شاعری است که در آثارش وضع اجتماعی و سیاسی ایران دوران معاصر به خوبی قابل فهم است.

رحمانی متولد ۱۰ اسفند سال ۱۳۰۸ در تهران بود و توانست به سرعت راه خود را به نشریه‌های گوناگونی چون فردوسی، سیاه و سپید، خوشه، آیندگان و بخش شعر مجله زن روز باز کند و در رادیو نیز به فعالیت بپردازد.

او در دهه ۳۰ خورشیدی نخستین مجموعه شعرهای خود به نام‌های کوچ، کویر و ترمه را به چاپ رساند.

نصرت رحمانی در ابتدا غزل عاشقانه و چهارپاره می‌سرود اما زهر تلخ جامعه و سیاست حاکم بر آن بر جان و دل شاعر جوان نشست و او را به عرصه شعر سیاسی و اجتماعی وارد کرد.

کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ زهری بود که بر جسم جامعه وارد شد و نه تنها امید روشنفکران بلکه امید تمامی مردم را به ناامیدی بدل کرد.

نصرت رحمانی به عنوان شاعری که همواره در بین مردم حضور داشت نیز از این قاعده مستثنی نبود.

کودتا شعر و شاعری او را تحت تاثیر خود قرار داد.

این شاعرِ رمانتیک جامعه‌گرا که پس از مجموعه شعر کوچ به شهرت رسیده بود سمبولیسم، محاوره، فرهنگ کوچه و بازار، فلسفه، عشق و تاریخ را به شعر خود راه داد.

به خاطر فضای حزن‌آلود موجود در آثارش و پرداختن به مسائلی چون مرگ، اندوه، شکست، ناامیدی و ظلمات به شاعر شعر سیاه ( شعری که احساسات و افکار منفی انسان را بیان می‌کند بخشی از مفهوم وسیع ادبیات سیاه است) معروف شد و نامش در این حوزه در کنار نام فروغ فرخزاد قرار گرفت.

نصرت رحمانی که در کنار شاعرانی چون شاملو، نادرپور و اخوان جایگاه ویژه‌ای در شعر معاصر دارد، نهایتا در ۲۷ خرداد سال ۱۳۷۹ نسلی را ترک کرد که همواره از انهدام آن سخن می‌گفت.

پایان پیام

نویسنده: کیمیا قنبری

خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید