ژاندارک و تاثیر او بر جنگ های صدساله دوم

ژاندارک و تاثیر او بر جنگ های صدساله دوم

به گزارش گلونی بین سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۴۵۳ میلادی میان کشورهای فرانسه و انگلستان جنگ‌هایی رخ داد که در تاریخ به جنگ‌های صدساله دوم معروف شده است.

در طول این جنگ‌ها انگلستان قسمت‌های مهمی از فرانسه را به تسخیر درآورد.

این اتفاق در طول سلطنت شارل هفتم به اوج خود رسید و انگلیس‌ها تمام قسمت شمالی فرانسه تا رود لوار را به تصرف درآوردند.

شارل هفتم از سر ناچاری به بخش‌های جنوبی کشور رضایت داد و خود را پادشاه جنوب خواند و در این میان انگلیس‌ها برای تسخیر نیم دیگر کشور فرانسه همچنان کوشش می‌کردند.

در سال ۱۴۲۸ ارلئان یکی از شهرهای مهم فرانسه به دست انگلستان محاصره شد و در پی این اتفاق شارل غرق در استیصال در صدد بود تا به جنوب فرار کند و این به معنای پایان کار فرانسه به شمار می‌آمد و در چنین شرایطی حضور ژاندارک معروف به دوشیزه ارلئان ورق را برگرداند.

ژاندارک با هفده سال سن دهقان‌زاده‌ای بود که او را دین‌دار و وطن پرست توصیف کرده‌اند. او مدعی بود که از جانب خداوند ندایی دریافت کرده و به او امر شده است تا به کمک پادشاه فرانسه و کشورش برسد.

سرانجام ژاندارک با وجود سن کم و تهدید‌های پدرش مبنی بر به قتل رساندن فرزندش ژاندارک خود را نزد سیردوبروکور حاکم شهر وکولر رساند و قصد خود را بازگفت. حاکم با سخنان ژاندارک موافقت کرد و او را به طرف شینن مقر پادشاه اعزام کرد.

در مقر پادشاه نیز دوباره عقاید خود را اظهار کرد و توانست شاه را قانع سازد تا به یاری یک دسته قشون جنگی محاصره ارلئان را بشکند.

ژاندارک با تلاش‌های بسیار خود را به ارلئان و به قلعه انگلیسی‌ها رساند و نهایتا شهر را محاصره و در هشتم می ۱۴۲۹ آن را بازپس‌ گرفت.

آوازه فتح ارلئان به دست دختری کم سن سبب شد جوانان فرانسوی از هر گوشه و کناری در راه منازعه با کشور دشمن پا درمیدان بگذارند. تلاش‌های ژاندارک برای آزادی کشورش بعد از نبرد ارلئان نیز ادامه داشت.

عاقبت در شهر کمپی‌‌ینی به دست یک مزدور فرانسوی به نام دوک لوکزامبورگ گرفتار و به انگلیس‌ها تحویل داده شده و به ضدیت با قوانین کلیسا متهم شد.

در طی یک دادگاه ناعادلانه ژاندارک به اعدام محکوم و در میدان یومارشه شهر روآن در حالی که زنده بود سوزانده شد. با این حال نام او اکنون نه تنها در تاریخ فرانسه بلکه در تمامی دنیا به عنوان یک وطن‌پرست به ثبت رسیده است.

پایان پیام

نویسنده: کیمیا قنبری