مرگ چنگیزخان مغول و ویران ساختن نیمی از دنیا

در ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی همین‌طور که وقایع امروز برای ما یادآور آخرالزمان است، صدها سال پیش با حمله چنگیزخان مغول به گوشه‌گوشه این جهان هم مردم به یاد پایان دنیا می‌افتادند. در این یادداشت می‌خواهیم ببینیم، مردی که دنیای آن روزگار را به آخرالزمان تبدیل کرد که بود.

چنگیز خان در بین اقوام خود یعنی مغول‌ها چهره‌ای خداگونه، همراه با کتابی به نام یاسا داشت. این ایزد مغولی در بین قوم خود توامان هم سازنده بود و هم ویرانگر.

تموچین یا چنگیز زندگی خود را در سخت‌ترین شرایط ممکن در مغولستان شروع کرد. چیزی نگذشت که بر اثر خشونتی که نشان می‌داد، توانست به عنوان خانی برسد و تعدادی را دور خود جمع کند. در حقیقت افراد قبایل مختلف پیوستن به چنگیز را تنها راه خود می دیدند. چراکه تموچین راهی جز اطاعت یا مرگ در برابر آن‌ها قرار نمی‌داد.

در چنین وضعیتی بود که کوکوچو، جادوگر روحانی قبیله نام رهبر جدیدشان را از تموچین به چنگیز تغییر داد که به معنی شاه شاهان یا بسیار قوی و محکم بود.

هر چقدر چنگیز برای ما ایرانی‌ها یاد‌آور هولناک‌ترین فجایع و جنایات است گفتیم که برای مغول‌ها پیامبری ناجی و دارای کتاب بوده است. یاسا و بیلیق از جمله کتاب‌های او بودند. یاسا که در درجه اول اهمیت قرار داشت، شامل دستورها و قوانین بود و به احکام روزمره و شرح آداب و سنن مغولی می‌پرداخت. بیلیق هم وصایای او را در برمی‌گرفت که به زبان مغولی و خط اویغوری مدون شده بود. گویی چنگیز با تدوین این آثار می‌خواست، راه آینده نوادگان و اقوام خود را روشن کرده و قوانینش را جاودانه کند. او می‌گفت:

«پس از این تا پانصد سال، تا هزار سال و ده هزار سال، اگر جانشینانی که به دنیا خواهند آمد و جای چنگیز را خواهند گرفت، این قانون و یاسا را حفظ کنند و تغییر ندهند، برای آنان از آسمان کمک، برکت و نعمت خواهد رسید.»

بعد از این‌که کار چنگیز در ایران به اتمام رسید، به سرزمین خود بازگشت. او در یکی از آخرین نبردهایش از اسب به زمین افتاد و بستری شد و در نهایت در سن ۷۲ یا ۷۳ سالگی در ۶۲۳ هجری در حالی از دنیا رفت که برای خوشبختی بخش کوچکی از دنیا نیمی از آن را زیر سم اسب خود ویران ساخته بود.