کتاب شهریار اثری درباره ستایش قدرت و طرفداری رذایل اخلاقی

در ۲۶ مرداد ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی یکی از مهم‌‌‌‌ترین و شاید شناخته شده‌‌‌‌ترین آثار نیکولو ماکیاولی (۳ مه ۱۴۶۹- ۲۱ ژوئن ۱۵۲۷ م.)، فیلسوف، سیاستمدار و مورخ ایتالیایی، کتاب شهریار (به ایتالیایی: IL Principe) است.

نیکولو ماکیاولی نگارش کتاب شهریار را در سال ۱۵۱۳ م. آغاز کرد و سرانجام آن را در ۲۶ فصل به پایان رسانید. سپس این کتاب را با سودای به دست آوردن شغل به لورنتزو دِ مدیچی، دوک اوربینو تقدیم کرد.

کتاب شهریار نخستین مرتبه در سال ۱۵۳۲ م. و چند سال پس از مرگ ماکیاولی، از سوی انتشارات آنتونیو بلادو دِ آسولا در فلورانس منتشر شد.

شهریار اندک زمانی پس از انتشار خود به زبان‌‌‌‌های مختلف ترجمه شده و در سراسر اروپا منتشر گردید، اما بخت آنچنان که باید با آن یار نبود.

در سال ۱۵۵۹م. پاپ، رهبر کلیسای کاتولیک، کتاب شهریار را ممنوع اعلام کرده و نیکولو را «ماکیاولی شیطان» نامید! به ویژه در قرون شانزدهم و هفدهم هدف اتهامات، ناسزاها و نقدهای بسیاری قرار گرفت.

شهریار چکیده نظریه‌‌‌‌ای است که به نام نگارنده‌‌‌‌ آن، ماکیاولیسم خوانده می‌‌‌‌شود.

این کتاب به ستایش قدرت و طرفداری رذایل اخلاقی تشهر یافته. نیکولو ماکیاولی بر این عقیده است که نیرنگ‌بازی و فریب در بازی‌‌‌‌های بزرگ و عرصه‌‌‌‌ سیاست ضروری است و جز لاینفکی از این حوزه است. ماکیاولی در کتاب شهریار به بررسی ماهیت قدرت پرداخته و شیوه‌‌‌‌ نگهداری آن را نیز آموزش می‌‌‌‌دهد.

برای ماکیاولی و برخلاف ارسطو، فضیلت به معنی برخوداری از یک فضل نیست. در اینجا فضیلت مترادف با جنبه‌‌‌‌ای از هنر انسان است که دارنده‌‌‌‌ حقیقی آن قادر خواهد بود تا اعمالی را به جهت بهبود ساختار سیاسی جامعه انجام بدهد. به عبارتی دیگر، ماکیاولی هیچ معیاری جز خود سیاست ندارد. به این صورت که اندیشه‌‌‌‌هایی که با ایدئولوژی و حزب‌‌‌‌گرایی در ارتباط هستند و می‌‌‌‌توانند موجب گمراهی هر فرد یا جامعه‌‌‌‌ای بشوند در تعارض هستند.

ماکیاولی تقسیم‌‌‌‌بندی شش‌‌‌‌گانه‌‌‌‌ یونانی را به کناری نهاده و به پیروی از سنت رومی پرداخته که میان جمهوری و شهریاری قائل به تفاوت است.

به این صورت که او ضمن تاکید بر این تمایز جدی، بر این مسئله نیز اصرار می‌‌‌‌ورزد که سیاست مقوله‌‌‌‌ای است بسیار متنوع و نمی‌‌‌‌توان آن را با طبیعت انسانی تعیین کرد.

این واقعیت اساسی برای ماکیاولی در پرسش چگونه باید حکمراند نهفته است. به این معنا که درک ماکیاولی از سیاست، در تقابل با درک ارسوط است. درک ارسطویی که از رژیم اصلح یا چه کسی باید حکمرانی کند به وجود می‌‌‌‌آید.

صحبت درباره‌‌‌‌ مفاهیم سیاسی مطرح شده در شهریار خود مجال دیگری می‌‌‌‌طلبد که در این اندک فرصت مهیا نیست. در نوشتارهایی دیگر، سعی خواهیم کرد تا به بررسی مفاهیم گونه‌‌‌‌گون نهفته و مطرح شده در میان سطور کتاب شهریار بپردازیم.

کتاب شهریار را آنلاین مطالعه کنید