کشف محل آتش سوزی در جنگل چگونه میسر می‌شود؟

۳ راه برای کشف محل آتش سوزی در جنگل

در ۲۲ مرداد ۱۴۰۰ 0

کشف محل آتش سوزی در جنگل چگونه میسر می‌شود؟

به گزارش گلونی اقدام به مبارزه و رساندن افراد و وسایل آتش‌‌نشانی به محل وقوع آتش‌‌سوزی مستلزم آن است که جایگاه آتش‌‌سوزی کشف و معلوم گردد.

کشف و اعلام فوری این امر به مراجع آتش‌‌نشانی در محدوده ساختن دامنه خطر و میزان خسارتی که از بروز آتش‌‌سوزی وارد می‌‌شود بسیار موثر است.

تاخیر در کشف حریق نه‌‌تنها موجب توسعه دامنه خسارت می‌‌شود بلکه ممکن است تجهیز وسایل و اقدام به مبارزه را به وقتی بکشاند که فرونشاندن آتش به آسانی مقدور نباشد.

کشف حریق برای جنگل‌‌نشینانی که در نقاط مرتفع مسکن دارند نسبت به افرادی که در دره‌‌ها ساکن‌‌اند آسان‌‌تر است.

اما سازمان‌‌های نگهبانی جنگل نمی‌‌توانند به اتکای اعلام وقوع آتش‌‌سوزی از طرف جنگل‌‌نشینان از ایجاد تشکیلات اختصاصی کشف حریق بی‌‌نیاز باشند.

زیرا ممکن است جنگل‌‌نشینان یا اصولا علاقه‌‌ای به این کار نشان ندهند و یا با وجود علاقه، به علت فقدان راه و یا وسائط نقلیه تندرو و وسایل ارتباطی سریع و … نتوانند به موقع وقایع را به مراجع مربوط اعلام نماید.

کشف محل آتش سوزی در جنگل

کشف آتش‌‌سوزی جنگل به وسایل زیر میسر است:

۱- برج‌‌های دیده‌‌بانی: گاهی وقوع حریق در منطقه معینی را در تمام سال و یا در فصولی از آن که احتمال وقوع حریق بیشتر است از فراز برج‌‌های دیده‌‌بانی مورد بررسی‌ قرار می‌‌دهند. این برج‌‌ها را در مناطق هموار بی‌‌عارضه، به صورت یکنواخت‌‌تری نسبت به زمین‌‌های پرنشیب و فراز و دارای عوارض می‌‌توان مستقر کرد.

اینکه برای چه مساحتی از جنگل باید یک برج دیده‌‌بانی درنظر گرفت به عوامل زیادی از جمله تواتر یا تعدد وقوع آتش‌‌سوزی در منطقه معین، وضع جو (وجود یا فقدان مه یا غبار در جوّ که حائل دیده می‌‌شود)، عوارض زمین و سرانجام بلندی خود برج بستگی دارد.

در نقاطی که وجود مه یا غبار در فصول بحرانی سال دید را دشوار می‌‌سازد باید به ایجاد برج‌‌های دیده‌‌بانی فرعی، برای تصحیح یا تکمیل عمل برج‌‌های اصلی، مبادرت کرد که از آنها صرفا در مواقع دشوار استفاده می‌‌شود. به هر صورت، برج‌‌های دیده‌‌بانی باید به فاصله‌‌ای از هم قرار گیرند که قسمتی از منطقه مورد دید هر یک در حوزه کنترل دیگری واقع و به عبارت دیگر هر نقطه جنگل از دو یا سه برج قابل دیدن باشد.

۲- گشت زمینی: محل آتش‌‌سوزی را گاهی با گشت ‌زمینی کشف می‌‌کنند و این روش به برخی نقاط، نه همه جا و نه همیشه، جایگزین برج‌‌های دیدبانی می‌‌شود. به‌‌ویژه در نقاطی که برج‌‌های دیدبانی بر فراز برجستگی‌‌های زمین واقع‌‌اند و وارسی بعضی از قسمت‌‌های واقع در درّه خالی از اشکال یا ممکن نیست.

ماموران گشت برای انجام وظیفه از اسب یا قاطر، قایق، موتورسیلکت و خودرو استفاده می‌‌کنند و گاهی نیز پیاده به گشت می‌‌پردازند. این ماموران معمولا به فرستنده‌‌های قابل انتقال مجهزند.

ماموران گشتی، در امتداد راه‌‌آهن‌‌، جاده‌‌ها، دره‌‌ها و قسمت‌‌هایی که از برج‌های دیدبانی غیرقابل دید و وارسی است به راه می‌‌افتند و باید راه‌‌هایی را برای گشت برگزینند که منطقه وسیعی در معرض دید آنها قرار گیرد.

گشتی‌‌ها را گاهی نیز در برج‌‌های فرعی به کار می‌‌دارند و چون استفاده از این روش برای کشف آتش‌‌سوزی گران تمام می‌‌شود به این افراد وظیفه‌‌های دیگری از قبیل تبلیغات، تفهیم و اجرای مقررات درباره تعقیب مرتکبان آتش‌‌سوزی و حتی آتش‌‌نشانی در مواقع لزوم ارجاع می‌‌شود.

۳- گشت هوایی: گاهی به جای گشت زمینی برای تعیین محل آتش‌‌سوزی از هواپیما استفاده می‌‌شود، به ویژه در موقعی که وجود مه یا غبار امکان دید را از بعضی از برج‌‌های دیدبانی سلب می‌‌کند. چون این گونه گشت جنبه مداوم ندارد برخی به آن اعتقاد چندانی ندارند.

درمقابل، نظر به هزینه زیاد نگهداری و مرمت برج‌‌های دیدبانی، عده‌‌ای استفاده از هواپیما را برای کشف آتش‌‌سوزی در جنگل به دلیل اینکه بیشتر مقرون به صرفه است مفیدتر از برج‌‌های دیدبانی می‌‌دانند. به هر حال، استفاده از این وسیله به شرایط و امکانات محلی بستگی دارد.