بی معرفتی است اگر ما صدا و تصویر افغانستان نباشیم
به گزارش گلونی زهرا مشتاق، خبرنگار و کنشگر اجتماعی، در ارتباط تصویری بامداد ششم مهر با محمدحسین جعفریان گفت:
روزی که به پنجشیر رسیدم روز بسیار غم‌انگیزی بود. من به عشق پنجشیر به افغانستان رفتم دوست داشتم مردان مقاومت را از نزدیک ببینم.
من علاقه‌مند به جنگ نیستم، ولی سال‌ها در برنامه روایت فتح به عنوان پژوهشگر کار پژوهشی در حوزه جنگ انجام دادم.
جنگ پنجشیر برای من تحسین‌برانگیز بود با آن که موفق نشدم مردان مقاومت را در آنجا ببینم، ولی آنچه که دیدم برای من غم‌انگیز بود.
روزی که من به همراه دوستانم به پنجشیر رفتم مجوز نداشتم و طبق گفته‌ها باید دو مجوز جداگانه برای پنجشیر و پروان تهیه می‌کردیم.
در راه رفتن به پنجشیر تمام عکس‌های احمدشاه مسعود را پاره کرده و از بین برده بودند.
در جایی از جاده برای فیلمبرداری متوقف شدیم که ناگهان متوجه حضور یک طالب در پشت سر من شدیم.
سایر اخبار مربوط به این گفتگو را در این لینک بخوانید
نماشای گلونی را دنبال کنید
آرزو می‌کنم که روزی یکی از افراد مقاومت را در اینجا ملاقات کنم.
هر چه به پنجشیر نزدیکتر می‌شدیم تعداد طالبان بیشتر می‌شد حتی بیشتر از تعدادی که در کابل و هرات دیده بودیم انگار به لانه زنبور وارد می‌شدیم.
روی در و دیوار علامت گلوله نبود اما شهر یکپارچه تعطیل بود. ما از رستورانی عبور کردیم که همه چیز را در آنجا به یکباره رها کرده و رفته بودند؛ غذاهای روی اجاق، گوشت‌های به سیخ کشیده شده، سفره‌های باز و حتی غازهایی که روزها گرسنه مانده بودند و با دیدن ما به سمت ما حمله کردند.
معلوم بود که شهر یکباره و سراسیمه خالی شده است. از دیوارهای پنجشیر اندوه می‌بارید. مشخص بوده موجی از خشونت در حال آمدن بوده و آنها را مجبور به ترک سراسیمه کرده است.
پنجشیر مانند شمال برای ایرانی‌هاست. مثل جاده چالوس و بابلسر است. تعطیلی آن احساس غربت و تنهایی عمیقی را در من ایجاد کرد.
طالبان فکر می‌کردند که پیروز شدند اما در پس ذهن‌شان این ترس وجود داشت که در عمق آن دره هنوز کسی زنده است که می‌تواند در مقابل آنها بایستد و این ترس برای من کنشگر بسیار تحسین برانگیز و زیبا بود.
بی معرفتی است اگر ما صدا و تصویر آنها نباشیم
خبرنگار و کنشگر اجتماعی فارغ از هر ایدئولوژی و هر نگاهی باید صدا و تصویر آنها باشد. در مورد خبرنگاران افغانستانی که شلاق خوردند با آقای مجاهد حرف زدم و پرسیدم آیا شما از دنیا خجالت نکشیدید که گوینده اخبار در استودیو با تفنگ طالبان تهدید شد. او گفت: «برای محافظت از آنها بوده.» حقیقتاً شنیدن چنین جواب‌هایی دور از مقام انسانیت است.
وی به سرنوشت یکی از خبرنگاران مطرح افغانستان اشاره کرد و گفت: «قبل از سقوط کابل به من پیام داد که اگر بتواند به ایران بیاید یا جایی پناهنده شود او زمانی که از کابل خارج می‌شده دستگیر و مورد شکنجه قرار می‌گیرد.»
صوت لایو ششم مهر- بخش اول
دانلود کنید
صوت لایو ششم مهر- بخش دوم
دانلود کنید
سایر اخبار مربوط به افغانستان را بخوانید
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید