بازی بدون برد ایران مقابل تغییرات افغانستان

بازی بدون برد ایران مقابل تغییرات افغانستان

به گزارش گلونی مجید تفرشی، کارشناس ایرانی امور بین‌الملل، درباره بازی بدون برد ایران مقابل تغییرات افغانستان در کانال پامیرنیوز نوشت:

وقتی بحث طالبان می شود باید به تاریخ برگردیم و حداقل تحولات بعد از ۱۱ سپتامبر و کنفرانس بن را ببینیم که پایه جدید فرقه گرایی در افغانستان را گذاشت و دولت-ملت جدیدی را به رسمیت شناخت و به رسمیت شناختن فرقه و قوم گرایی مانع دولت سازی مدرن شد.

مساله ۱۱ سپتامبر و اشغال افغانستان را نمی‌توانید بررسی کنید مگر اینکه شخصیت زلمای خلیل زاد به عنوان بزرگترین لابی ضدایرانی در منطقه و ام الفساد مسایل امروز افغانستان برای به رسمیت شناختن بین المللی طالبان از زمان ریگان تاکنون را نباید از نظر دور داشت.

بدون توجه به کنفرانس بن و لابی زلمای خلیل زاد و دولتهای پشتون گرای کرزای و اشرف غنی بررسی وضعیت طالبان ممکن نیست.

از سوی دیگر پول‌های قطر و عربستان و فساد دولت مزید بر علت است تا امروز عده‌ای در ایران و خارج از ایران، گفتگو با طالبان را به عنوان راهکار مطرح می‌کنند.

دولت ایران در بزنگاه تاریخی قرار دارد. از سویی با دولت ناکارامد و فاسد کنونی افغانستان روبروست و در سوی دیگر طالبان بدتر از این دولت است. بازی ایران در این مرحله بدون برد است.

باید به نقش زلمای خلیل‌زاد توجه ویژه کرد. آقای لیلاز صحبت‌های کلی می‌کند و از تاریخ ۵۰۰ ساله افغانستان حرف می‌زند.

شما به حکومت قبلی افغانستان ارجاع می‌دهم. به ۲۰-۳۰ سال اخیر. مشکلات امنیتی و سیاسی طالبان برای ایران قابل مرور است که بپرسیم تاریخ برای ما قابل تکرار است.

ما تجربه داریم که طالبان عمده افغانستان را در کنترل داشته و دیدیم با ایران و ایرانی و زبان فارسی و شیعه چه کرده است.

این که ماجرا به ما تحمیل شود یک بحث است و بحث این که ما به استقبال برویم یک بحث دیگر است.

خو گرفتن به ابتذال نه شرعی، نه اخلاقی و نه بر اساس منافع ملی ماست. این استدلال که دولت کرزای و غنی فاسد بودند (که واقعا بودند)، نباید باعث شود که به استقبال طالبان برویم.

این که طالبان را به یک حرکت داخلی تقلیل دهیم و نادیده گرفتن لابی‌های منطقه‌ای و بین المللی طالبان در قطر و امارات و سعودی و ترکیه و همینطور چین و روسیه و آمریکا و به خصوص زلمای خلیل‌زاد را نادیده گرفتن خطرناک است.

روی کار آمدن طالبان در افغانستان بر اساس آنچه از زلمای خلیل‎زاد می‌دانیم اول داستان ایران هراسی در منطقه است.

این که بگوییم آنها سر کار بیایند ببینیم چه می‌شود همان تصور اشتباهی است که در زمان سقوط دولت مجاهدین در افغانستان داشتند مرتکب شدیم.

این تصور که اگر طالبان بیایند مشکلات افغانستان حل می‌شود سخت در اشتباهیم.

طالبان راه حل افغانستان نیست بلکه اصل مشکل افغانستان است.

در کنفرانس بن با به رسمیت شناختن «فرقه گرایی» و «قوم گرایی» به رسمیت شناخته شد.

این سناریو در ایران هم اجرا می‌شود و گروه‌های اقلیت مانند مجاهدین خلق و تجزیه طلب‌ها در ایران را فعال می‌کند.