سریال ۲۴ و ساختاری یکدست در همه قسمت‌ها

در ۱۰ مهر ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی هوشنگ گلمکانی درباره سریال ۲۴ در صفحه شخصی‌اش نوشت:

پس از سال‌ها، دو هفته‌ای هست که دوباره شروع کرده‌ام به تماشای سریال «۲۴».

با اینکه این تماشای مجدد سریال است، اما همان حال تماشای بار اولش را دارم، حتی غافلگیری‌هایش که قاعدتا فقط باید خاص تماشای اولش باشد، هنوز برایم غافلگیرکننده است.

الان تماشای فصل پنجم را تمام کردم و فردا بیدار می‌شوم که فصل ششم را شروع کنم.

«۲۴» یک مثال است برایم در فیلم‌نامه‌نویسی، بازیگری، بازیگرگزینی، گره‌افکنی، گره‌گشایی، غافلگیری، کاربرد فرمول نجات در آخرین لحظه، شخصیت‌پردازی، چرخش‌های داستانی، چرخش‌های شخصیتی، دیالوگ‌نویسی، ایجاز، کاربرد موسیقی و دوربین روی دست، پیش بردن همزمان چند داستان، و تأثیرگذاری حسی و عاطفی.

شما می‌توانید این سریال را از نماوا و یا فیلیمو تماشا کنید

با این که «۲۴» چند کارگردان دارد، اما مثل یک تولید صنعتی، همه قسمت‌هایش ساختاری یکدست دارد و شخصیت‌هایش همه برای تماشاگر، آشنا و مأنوس می‌شوند.

از «جک باوئر» دوست‌داشتنی که کیفر ساترلند عالی بازی‌اش می‌کند تا کاراکترهای مثبتی چون «دیوید پالمر»، «کلویی اوبراین»، «تونی آلمیدا»، «میشل دسلر»، «کیم باوئر»، «مایک نوویک»، «آرون پیِرس»، «تری باوئر» و… تا شخصیت‌های منفی مانند «شری پالمر»، «چارلز لوگان» و همه بدمن‌های سریال و آن‌هایی که از منفی به مثبت یا برعکس، به طرز ظریفی جابه‌جا می‌شوند، مثل «نینا مِیِرز»، «آدری رینز»، «وین پالمر»، «ادگار استایلز»، «بیل بیوکانن»، «جیمز هلر»، «مارتا لوگان»، و ده‌ها شخصیت فرعی که در یک یا چند فصل سریال ظاهر می‌شوند.

سریال «۲۴» برایم یک اثر اقناع‌کننده است که باز هم حاضر به تماشایش هستم. سیراب‌کننده است و همه چیزش در اوج. صحنه‌های مهیجش هیجان‌زده‌ام می‌کند، درامش درگیرم می‌کند، و صحنه‌های عاطفی‌اش تحت تأثیرم قرار می‌دهد. از یک سریال خوب، دیگر چه انتظاری داریم؟