فاجعه‌ استان دایکندی افغانستان و سکوت سنگین رسانه‌ها

فاجعه‌ استان دایکندی افغانستان و سکوت سنگین رسانه‌ها

به گزارش گلونی مبارز شهرستانی، ژورنالیست افغانستانی، درباره فاجعه‌ استان دایکندی افغانستان، کانال پامیرنیوز، نوشت:

جان و مال و زمین‌های هزاره‌ها برای گروه طالبان و پشتون‌های افراطی حلال اعلام شده است.

یادم هست چند سال پیش یک افسر آمریکایی دریک گفتگوی دوستانه با یک مترجم هزاره خود گفته بود: «متاسفانه آینده این گونه نیست که هزاره‌ها به آموزش و دیموکراسی و فعالیت‌های مدنی دل خوش هستند، چون بعد از رفتن ما آنطور که من از برنامه‌ها خبر دارم هزاره‌ها دچار کوچ دسته‌‌جمعی می‌شوند، تنها راه نجات هزاره‌ها ایجاد یک نیروی مسلح قوی و خود مختار در مناطق مرکزی است که بتواند از کوچ دسته جمعی آنها جلو‌گیری کند.»

آن زمان من به این فکر بودم که احتمالات این فاجعه چگونه و چی زمان و چرا رخ می‌دهد؟ اما در کمتر از ۵ سال این اتفاق در حال رخ دادن است.

در زمان عبدالرحمان جلاد (به کمک انگلستان) نیز کوچ دادن و غصب سرزمین‌های هزاره‌ها به بهانه‌های دروغینی چون هزاره‌ها کافر، یاغی، و تابع حکومت نیستند انجام شد. آنها این دروغ‌ها را سبب لشکرکشی و سرکوب قرار دادند. آن جنایت‌ها ۱۰ سال طول کشید.

حال هم در یک معامله کلان منطقه‌ای و جهانی، سرزمین هزاره‌ها که منابع آب و معادن اورانیوم، لیتبوم و طلا در آن‌جا وجود دارد، مورد معامله قرار گرفته‌اند.

هزاره‌ها در حال آواره شدن از مناطق استراتژیک خویش قراردارند. کشور‌های همسایه جنوبی و غربی مستقیما در این ماجرا دخیل و یا تماشاگر هستند. انگلستان و آمریکا به طور غیر مستقیم در این فاجعه نقش دارند.

جامعه‌ هزاره ممکن است در تمام دنیا پراکنده شوند ولی این را همه باید بدانند که هزارستان قدیم و فعلی، سرزمین موعود ماست. گنج‌های نهفته و راز‌های تمدنی هزار‌شهر و هزارچشمه و هزاررود این سرزمین از ماست. از گلوی دشمنان ما و دشمنان عدالت به راحتی فرو نخواهد رفت.

اگر خورده باشید ما در زمان موعود آن را از حلقوم تان بیرون می‌کشیم، ما خیلی صبور هستیم.

زمانی تمام جهان پیشوای مسلمین، الگوی عدالت، حضرت علی بن ابیطالب (ع) را روزی پنج‌بار در منابر، مساجد و خطبه‌هایشان لعن می‌کردند، اجداد ما قریب ۳۰۰ سال و هر سال از ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار سکه طلا تاوان دادند، اما لعن نکردند.

این خود فلسفه‌‌ای عمیق در وراثت زمین برای مستضعفین دارد که ما بر آن اشراف داریم، نه کسانی که مسلمان واقعی نیستند و نژاد، قوم، زبان و جغرافیای خاص وقدرت برایشان مقدم بر انسان، شرافت، کرامت انسانی، اسلام، تشیع و عدالت الهی است.

حال باید منتظر بود هم ما و هم دشمنان ما. البته ما تنها منتظر نخواهیم بود، برای باز پس گیری حق خود در هر شرایطی آگاهانه مبارزه می‌کنیم، چون هدف مقدس و بزرگی داریم، عاقبت از آن ماست.