پیغو یک پرنده شکاری با بال های نوک تیز
پیغو یک پرنده شکاری با بال های نوک تیز
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره پیغو آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۳۲ تا ۳۸ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۶۵ تا ۷۵ سانتی‌متر است.
قوشی متوسط‌جثه و باریک‌اندام است که بال‌های به نسبت نازک و نوک تیز دارد.
تیرگی نوک شاهپرهای نخستین، فقدان نوارهای عرضی تیره بر روی پرهای مرکزی دم، چشمان سیاه و خط گلویی سیاه (فقط در ماده‌ها و نابالغ‌ها) آنرا از سایر قوش‌ها متمایز می‌کند.
نر و ماده متفاوت آماده اندکی بزرگتر) و فاقد تغییرات فصلی هستند.
در پرنده نر بالغ روتنه خاکستری مایل به آبی و زیرتنه سفید همراه با نوارهای باریک و منقطع به رنگ نارنجی قهوه‌ای بر روی سینه، پهلوها و قاعده بال‌ها است.
بر خلاف قرقی‌نر، گونه‌هایش خاکستری است و اثری از لکه سفید در پس سر دیده نمی‌شود.
در پرنده ماده بالغ روتنه خاکستری مایل به قهوه‌ای تیره و زیرتنه سفید با نوارهای عرضی به نسبت پهن و منقطع قهوه‌ای رنگ است.
پرنده نابالغ روتنه‌ای به رنگ قهوه‌ای تیره و زیرتنه‌ای با لکه‌های تیره بزرگ دارد که در امتداد هم نوارهای طولی ایجاد می‌کنند.
ویژگی‌های زیستی
اغلب حوضه رودخانه‌ها و دشت‌های واقع در مناطق پست با آب و هوای گرم و خشک را ترجیح می‌دهد.
همچنین در کوهپایه‌ها و دامنه‌های شیبدار دیده می‌شود.
مانند دیگر قوش‌ها به وجود درختان به ویژه پهن‌برگان وابستگی نشان می‌دهد و در مناطق فاقد درخت، به درختان روییده در حاشیه رودخانه‌ها و باغستان‌ها روی می‌آورد.
اغلب منزوی است ولی در زمان مهاجرت به صورت گروهی دیده می‌شود.
بیشتر از مارمولک‌ها و حشرات بزرگ و گاهی از پستانداران کوچک، مارها، قورباغه‌ها و پرندگان کوچک تغذیه می‌کند.
جوجه‌آوری از اواخر اردیبشهت در درختزارهای واقع در دره رودخانه‌ها آغاز می‌شود.
پیغو تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای کوچک و کم عمق از سرشاخه‌ها است که آن را روی شاخه درختان بنا می‌کند و درونش را با برگ‌های سبز می‌پوشاند.
معمولا چهار تا پنج، گاهی سه تخم نیمه بیضی کوتاه، سفید مایل به آبی یا سبز، با خال‌های کوچک به رنگ قهوه‌ای یا سبز و به ابعاد ۳۱,۵ × ۴۰,۵ میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۳۰ تا ۳۵ روز طول می‌کشد.
جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند، در ۴۰ تا ۴۵ روزگی آشیانه را ترک می‌کنند ولی همچنان تا حدود ۱۵ روز پس از آن در اطراف آشیانه باقی می‌مانند.
پراکنش و فراوانی: احتمالا به صورت کمیاب در جنگل‌های زاگرس و شمال آذربایجان و مناطق درختی تهران تابستان گذرانی دارد و در سایر نقاط به صورت مهاجر اتفاقی دیده می‌شود.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
با سایر عقاب‌های ایران آشنا شوید
پرندگان حمایت شده ایران را بشناسید
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
کد خبر : 250182 ساعت خبر : 2:14 ب.ظ