تولد ایستگاه فضایی بین المللی
۲۳ سال پیش در این روز بزرگترین و پیچیدهترین ساخت و ساز فضایی در استپهای قزاقستان آغاز شد.
در ۲۰ نوامبر ۱۹۹۸ (۲۹ آبان ۱۳۷۷)، بلوک باری زاریا (Zarya)، اولین ماژول ایستگاه فضایی بینالمللی، توسط موشک روسی پروتون از پایگاه فضایی بایکونور، به مدار پرتاب شد و این آغاز بیش از دو دهه همکاری بینالمللی بود.
سنگ بنای ایستگاه فضایی بینالمللی، که در مسکو ساخته شد، بخش زاریا نام دارد که در زبان روسی به معنی طلوع خورشید است. با پرتاب آن در ۲۰ نوامبر ۱۹۹۸، ایستگاه فضایی عملاً متولد شد.
زاریا پس از قرارگیری در مدار، شروع به باز کردن آنتنها و پنلهای خورشیدی خود کرد و چنین مینمایاند که در جو بدون هوای مدار پایین زمین، جان گرفته و زنده شده است.
تولد ایستگاه فضایی بین المللی
نماشای گلونی را دنبال کنید
پرتاب اولین جزء از ایستگاه فضایی بینالمللی(ISS)، سفری باورنکردنی از سرهمبندی مداری، عملیات و علم را آغاز کرد.
این روزها، زاریا عمدتاً برای ذخیره سازی و مخازن سوخت خارجی، استفاده میشود.
ریشه برنامه ساخت ISS به سال ۱۹۸۴، برمیگردد زمانی که رئیسجمهور وقت ایالات متحده، رونالد ریگان، پیشنهاد ساخت یک ایستگاه فضایی طی یک دهه توسط ایالات متحده را داد.
ایالات متحده در سال ۱۹۸۸ از کانادا، ژاپن و آژانس فضایی اروپا (ESA)، دعوت کرد تا به این پروژه بپیوندند و پنج سال بعد در سال ۱۹۹۳ از روسیه برای پیوستن به این پروژه دعوت کرد، زیرا این کشور گستردهترین تجربه را در راهاندازی ایستگاه فضایی مداری داشت.
روسیه نه تنها تجربه چندین ساله خود در زمینه پرواز طولانیمدت در فضا را به این برنامه ارائه کرد، بلکه ماژولهایی را که برای ایستگاه میر۲، برنامه ریزی کرده بود، به این برنامه آورد. رقبای سابق اکنون اکنون باهم کار میکنند تا بزرگترین آزمایشگاه در فضا را بسازند.
در ۴ دسامبر سال ۱۹۹۸، شاتل فضایی Endeavour، در مأموریت STS-88، از مجتمع پرتاب 39A در در مرکز فضایی کندی در فلوریدا، پرتاب شد که ماژول Unity را به مدار حمل میکرد.
دو روز بعد از پرتاب شاتل در ۶ دسامبر ۱۹۹۸ (۱۵ آذر ۱۳۷۷)،Endeavour با زاریا ملاقات کرد و با استفاده از بازوی رباتیک، ماژول روسی را گرفت و آن را به بخش یونیتی، متصل کرد و سرانجام دو ماژول اول ایستگاه فضایی بینالمللی روی هم سوار شدند. این اولین قدم در مونتاژ و سرهمبندی ایستگاه فضایی بینالمللی بود.
در ۱۲ جولای سال ۲۰۰۰ (۲۲ تیر ۱۳۷۹)، نیز ماژول روسی زیوزدا (Zvezda)، به عنوان سومین ماژول ایستگاه فضایی بینالمللی به مدار پرتاب شد و تقریباً یک سال و نیم پس از اتصال بخش یونیتی به ایستگاه فضایی اضافه شد.
اتصال این سه بخش به هم امکان زندگی و کار انسان را در ایستگاه فضایی بینالمللی، به وجود آورد.
تولد ایستگاه فضایی بین المللی
در ۳۱ اکتبر سال ۲۰۰۰، خدمه Expedition 1، اولین خدمه برای ساکن شدن در ایستگاه فضایی بینالمللی با یک کپسول سایوز روسی، از پایگاه فضایی بایکونور، پرتاب شدند و دو روز بعد در ۲ نوامبر سال ۲۰۰۰، (۱۲ آبان ۱۳۷۹)، وارد ایستگاه فضایی شدند.
به گروهی از فضانوردان که به ایستگاه فضایی برای مدت مشخص و با اهداف مشخص و برای اقامت در آن، سفر میکنند، «اردو» یا Expedition، گفته میشود که به طور متوسط پنج و نیم تا شش ماه در ایستگاه فضایی میمانند؛ هرچند بعضی از اعضای خدمه، این رکورد را شکستهاند.
اکسپدیشن ۱، متشکل بود از فضانورد آمریکایی ناسا، ویلیام شپرد، و فضانوردان روس، سرگئی کریکالف و یوری گیدزنکو.
انوشه انصاری، فضانورد ایرانی نیز در روز ۲۷ شهریور ۱۳۸۵ به ایستگاه فضایی بینالمللی وارد شد و ۹ روز در آن به عنوان توریست فضایی، اقامت داشت.
ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS)، به عنوان مجموعه ای از ماژولهای استوانهای بههم پیوسته که در ارتفاع ۲۴۰ مایلی از سطح زمین با سرعت ۱۷۵۰۰ مایل در ساعت پرواز میکند، محل استقرار و خانه خدمه بینالمللی و یک آزمایشگاه علمی است که برای کمک به انسان برای یادگیری نحوه زندگی در فضا و درک بهتر نحوه عملکرد کیهان، اختصاص داده شده است.
این ایستگاه با احتساب آرایههای خورشیدی، به اندازه یک زمین فوتبال است که در پرنورترین حالت، سومین شی نورانی در آسمان است که با چشم غیرمسلح دیده میشود و برای دیدن آن نیاز به تلسکوپ نیست.
ایستگاه فضایی بینالمللی، بزرگترین سازه ساخت دست بشر است که انسان در فضا قرار داده است و آزمایشگاهی منحصر به فرد برای انجام تحقیقات در رشتههای مختلف علمی است.
پایان پیام
ترجمه و تنظیم: حسین شیرمحمدی
خرید زیتون از سایتهای معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
