وضعیت ترافیک تهران در آستانه موقعیتی خطرناک قرار دارد
به گزارش گلونی علی پیرحسین لو در توییترش درباره وضعیت ترافیک تهران نوشت:
در این چند ماه حداقل در سه یادداشت عمومی و دو نامه/ پیام خصوصی نوشتهام که چرا ترافیک تهران در آستانه وضعیت خطرناکی قرار دارد و راه حلش چیست.
گوش شنوایی که نبود؛ جز تعارفات ظاهری. اهل «به من چه» و «خودشان میدانند» نیستم و وظیفه دارم بنا به اطلاعات و تجربه محدود خودم هشدار بدهم.
(توضیح ضروری: از دو سال قبل مسئولیتی در حوزه ترافیک شهرداری ندارم. از دو ماه قبل هم کلا در شهرداری نیستم.
این حرفها از موضع شهروندی/کارشناسی و خطاب به کسانی است که باید شهر را اداره کنند. اداره کنند؛ نه اینکه سپری کنند، و اگر درست اداره نکنند، تاوانش جان و سلامتی و عمر مردم است.)
در دوره کرونا به ناگزیر استفاده از ماشین شخصی بیشتر و بیشتر شده. حتی اگر کرونا برود، این عادت یکشبه عوض نمیشود. سرمای هوا همیشه باعث افزایش سفر با خودروی شخصی شده و میشود. نظم رانندگی و چراغها و معابر همان است که بود. باز شدن تدریجی مدارس هم یعنی سفرهای بیشتر و ترافیک بیشتر.
ظرفیت حمل و نقل عمومی بیشتر نشده و نخواهد شد. وقتی شما تحریمید، همین واگن و اتوبوس را هم نمیتوانید سر پا نگه دارید. میانگین اتوبوسهای تهران سه سال از سن فرسودگی رد شدهاند. اورهال واگنها مدام به تاخیر میافتد و احتمال خرابی و حادثه بیشتر میشود. تازه به شرط قطعه و نیرو و نظارت.
وقتی ظرفیت ندارید و کرونا دارید، مردم هم نمیآیند. مسافران روزانه مترو در دوره کرونا یک میلیون کم شد و تا الان صدهزارتا هم برنگشته. اتوبوسرانی بدتر از این. در حالی که فقط ترافیک اداری در این دو ماه تا حدی اضافه شده و هنوز ترافیک تحصیلی ندارید. باز شدن مدارس را کجای دلمان بگذاریم؟
الان آخر آبانماه هستیم. مدیریت شهر باید به این فکر کند که دی و بهمن کجا هستیم. واقعیت که با دستور و اراده ما تغییر نمیکند. فکر میکنند اگر چند صد نیروی پلیس در خیابان بریزیم، ترافیک روان میشود. یا راهحلهای قرارگاه تشکیل دهیم و برویم توی میدان و جلیقه به تن کارمندان کنیم و…
ظهر روز شنبه؛ تقریبا در همهجای تهران کیفیت هوا آلوده است و شاخص بالای ۱۵۰ و بعضی جاها نزدیک ۲۰۰ رسیده. یک نفر نیست که بپرسد چرا امسال در همین مهر و آبان وضع به مراتب بدتر از سه سال قبل بوده. دلایلش اصلا پیچیده نیست. همان واقعیتهای همیشگی است. با این تفاوت که کسی اهمیت نمیدهد.
قبح قضیه هم ریخته انگار. بیپروا از مازوتسوزی صحبت میکنند. به جای مدیریت تولید و مصرف برق و گاز، که موانع خارجی و داخلی آن را برطرف کنند، راه حلش را در بیخ گلو و راه نفس مردم یافتهاند. معاینه فنی برتر شوخی شده. کامیونها کنترل نمیشوند. اتوبوسهای آلاینده به حال خود رها شده…
دولت که کلا تعطیل! اصلا انگار فراموش کرده که قانون هوای پاک هم داریم و باید کارگروه اضطرار تشکیل شود و در مواقع خاص یک تصمیماتی بگیرد. در این دو ماه حداقل چهار بار آلودگیهای چندروزه داشتیم ولی حتی یک بار جلسه این کارگروه تشکیل نشده. لابد خبر ندارند که این هم جزو وظایف دولت است!
کیفیت خودروسازیها روز به روز بدتر میشود. کنترلهای الزامی قانون هوای پاک رعایت نمیشود. تردد ماشینهای سنگین و موتورسیکلتها به حال خود رها شده. از نصب فیلتر دوده روی اتوبوس یا ممنوعیت اتوبوسهای فرسوده نظامی که دیگر ننویسم… آلودگی هوا ناامیدکننده است. برگردم به بحران ترافیک.
امروز صبح یک حادثه ساده رخ داد: یک قطار خراب شد و فقط نیم ساعت متوقف بود. ظرف همین نیم ساعت، چندین ایستگاه مترو از حجم جمعیت ترکید و تاکسی و ماشین در خیابانهای اطراف قحطی شد. این اتفاق به همین سادگی ممکن است باز هم تکرار شود؛ و اگر در ساعات عصر باشد یا طول بکشد، فاجعه خواهد شد.
یک ماه قبل در روزنامه شرق یادداشت نوشتم، شرایط امروز و فاجعه بعد از این را پیشبینی کردم و تنها راهحل کوتاهمدتی را که برای ماههای آینده میتواند از حجم مشکل کم کند، پیشنهاد کردم. هیچ راه موقتی جز شناورسازی ساعات کار نمیتواند از بحران جلوگیری کند (یادداشت را میتوانید در اینجا بخوانید).
یک ماه قبلترش در روزنامه ایران ۱۵ پیشنهاد عملی به شهردار جدید تهران دادم که حداقل نصف آنها مربوط به موضوع ترافیک بود. هرچند انتقادها شنیدم که چرا اصلا اینها را طرف صحبت قرار میدهی و چرا چیزهایی را میگویی که میدانی نمیکنند یا خرابش میکنند و … (15 پیشنهاد به شهردار تهران).
چند ماه پیش هم در یک یادداشت مفصل و با اتکا به اعداد و ارقام و واقعیتهای عینی و علمی توضیح داده بودم که چرا برای دوره عبور از کرونا تهران نیازمند میزانی از حمل و نقل عمومی رایگان است. چرا جسارت چنین تصمیمی در مدیران مدعی جهاد و قرارگاه و … وجود ندارد؟ (یادداشت را اینجا بخوانید).
من نمیدانم این چه نگاه غلط امنیتی است که این همه بر ادامه طرح منع تردد شبانه اصرار دارد؛ آن هم وقتی همه کارشناسان و حتی مسئولان میگویند هیچ فایدهای ندارد و فقط ضرر و آزار دارد. کاش نگاه امنیتی را واقعبینانه به وضعیت بحرانی پیش رو معطوف میکردند. کاش از اتفاق امروز درس بگیرند.
اما به نظرم مثل روز روشن است که اگر متصدیان امور تصمیمات و اقدامات فوری یا اساسی نداشته باشند، در آینده نزدیک یا دور با بحرانهای حاد روبهرو خواهیم شد.
پایان پیام
خرید چای ایرانی از سایتهای معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید