نکاح اجباری دختران توسط طالبان در افغانستان ادامه دارد

در ۱۲ آبان ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی دکتر نورالله راغی، سرکنسول سابق افغانستان در مشهد، در لایو شبانه با محمدحسین جعفریان درباره نکاح اجباری دختران گفت:

صلاح الدین ربانی از شورای مقاومتی که با حضور آقایان سیاف و محقق و عطامحمدنور و… دیگر دوستان ساخته شده بود کناره گیری کرد.

وی با تاکید بر این که شورای مقاومت، همه شمول نبوده و از افراد اثرگذار نظرسنجی نشده بود از شورا کناره‌گیری کرد.

ربانی تاکید داشت قدرت باید غیر متمرکز و به صورت پارلمانی باشد و همچنین اشرف غنی به عنوان خائن ملی معرفی شود.

این موارد در این شورا رعایت نشد لذا وی رسما عدم حضور خود را اعلام کرد.

تیم آقای غنی با لابی‌گری برای تخریب شورای مقاومت اقدامات خود را شروع کرد و سر راه آن مشکلاتی را ایجاد کرد.

مقاومت اصلی اما در میدان با توانمندی حملات و ضربات چریکی خود را به طالبان وارد می‌کنند و همچنان زنده هستند.

در اندرآب جبهه مقاومت می‌توانند در مدت یک ساعت سه ولسوالی را به دست بیاورند اما توان این که بعداً در مقابل سیل حملات طالبان بایستند را ندارند چون حمایت جدی نمی‌شوند.

مقاومت ملی با طالب فرق دارد. آنها نمی‌خواهند به زیر ساخت‌ها حمله و آن را تخریب کنند آنها نیامده‌اند که برق را قطع کنند. چون مقاومت ملی برای این کارها قیام نکرده است.

نکاح اجباری دختران در افغانستان

در ولایات شمالی افغانستان مثل بدخشان فشار زیادی بر بانوان وجود دارد.

ناپدید شدن و به نکاح درآوردن اجباری دو پدیده مهمی است که بانوان با آن مواجه هستند و این مسئله قابل کتمان نیست.

وقتی طالب درخواست ازدواج اجباری از خانواده‌ای را دارد آنها توان مقابله با این درخواست را ندارند. این به نوعی بردگی جنسی است. عمدتاً این مسائل در مناطق شمالی اتفاق می‌افتد و به نوعی اقوام خاصی را هدف قرار می‌دهد.

طبق اخبار رسیده طالبان تعدادی از خبرنگاران ایرانی را دستگیر و به کابل فرستاده‌اند. این خبرنگاران با هماهنگی حمید خراسانی، به پنجشیر رفته بودند ولی در آنجا نیروهای طالبان آنها را بازداشت کرده، وسایل‌شان را تخریب کردند و آنها را به کابل فرستادند.

رسانه کوثر در اروپا گزارش داده است تا کنون در دو ماه گذشته بیش از ۴۵۰۰ نفر در افغانستان به قتل رسیده‌اند که از این تعداد، حدود هزار نفر در حملات انتحاری جان خود را از دست داده‌اند.

در ۲۰ سال گذشته که افغانستان در دست آمریکایی‌ها بود، ۲۰۰ هزار تلفات داشتیم ولی در این دو ماه قریب ۵ هزار نفر کشته شدند. اگر این امنیت (ادعایی) در ۲۰ سال آینده وجود داشته باشد چه تعداد کشته خواهند شد؟

طالبان از قندهار وارد افغانستان شدند و از همان ابتدا هزار نفر از قوم اچکزی را به قتل رساندند. صدها نفر را یکجا در پنجشیر کشتند.

هنوز قبرهای دسته جمعی در پنجشیر پیدا می‌شود. در دایکندی، مزار و قندهار نیز قتل‌عام‌هایی شد.

مورد مالستان را که سازمان‌های جهانی هم نشر کردند. ۲۰ نفر خانم در پنجشیر به قتل رسیدند، قتل‌های پراکنده روزانه وجود دارد.

ربودن مردم و پیدا شدن جنازه‌ها در شهرها از دیگر موارد امنیت طالبانی است.

شهرداری کابل در گزارشی اعلام کرده است که هر کس در ادارات دولتی کار کرده باشد خائن است و در بعضی موارد حتی اینها مدعی‌اند کارمندان سابقه مرتد و واجب القتل‌اند.

در گذشته ظرفیت‌های زیاد فرهنگی اجتماعی در افغانستان ایجاد شد. حالا وزیر تحصیلات عالی امارت می‌گوید این ظرفیت‌ها اضافه است و به کارمان نمی‌آید!

از خانواده‌های افغانستانی و کسانی که در ادارات پلیس کار می‌کردند، جریمه اخذ می‌شود.

مردم نان برای خوردن ندارند، ولی طالبان هفته‌ای یکبار گاه تا ۶۰ نفر، خود را مهمان آنها می‌کنند و اگر پذیرایی نشوند جان آنها (میزبان) در خطر است.

فقر در افغانستان به ۹۷ درصد رسیده است و دو میلیون کودک در خطر مرگ قرار دارند. بیش از ۳۰۰ مرکز بهداشتی در افغانستان نابود شده است.

وضعیت بهداشتی و دسترسی به پزشک و دارو اسفناک است. ۱۴ میلیون نفر با خطر جدی مرگ روبرو هستند و ۹۰ درصد مردم به خدمات بهداشتی دسترسی ندارند.

این بخشی از امنیت اقتصادی و بهداشتی در افغانستان است که طالبان مدعی آن هستند.

طالبان یک گروه وحشت آفرین در منطقه است. غنی می‌خواست قدرت را منظم به آنها تحویل بدهد، اما همان مقدار نظم را هم برنتابیدند.

آنها حتی افراطی‌تر از سایر گروه‌های تروریستی هستند.

حقانی به خانواده‌هایی که عملیات انتحاری انجام دادند پول و زمین داد. زیرا طالب یک دولت انتحاری است.

آنها شستشوی مغزی داده شده‌اند و برای رسیدن به خیالات جنسی خود حاضرند کارهای بسیار خطرناکی انجام دهند.