تجمع در زاینده رود و مسئله‌ای که با یک راه حل مدیریت نمی‌شود
تجمع در زاینده رود و مسئله‌ای که با یک راه حل مدیریت نمی‌شود
به گزارش گلونی بعد از تجمع بزرگ «حیات زاینده رود» در اصفهان، کارشناسان و فعالان حوزه محیط زیست به بحث و بررسی در اینباره پرداختند.
این بحث آنقدر همه‌شمول است و گستردگی دارد که اصحاب رسانه نیز با کمی تحقیق و بررسی آنچه در چند سال اخیر گذشته است، با راهنمایی کارشناسان به این موضوع پرداخته‌اند.
سینا قنبرپور در بخشی از گزارش خود آورده است:
«در همه دوره‌های زندگی ایرانیان در جوار زاینده رود فرهنگ و تمدنی خاص شکل گرفته است. نمی‌توان اصفهان و اصفهانی‌ها را بدون زاینده رود تصور کرد و البته نمی‌توان هیچ ایرانی را بدون آب لحظه‌ای تصور کرد. آن هم ایرانیانی که از دیرباز از عمق تاریخ می‌دانستند که اقلیم سرزمین‌شان خشن و سخت است.
اینگونه نبود که همواره یک محصول بکارند و به کاشت آن هم عادت کنند. گرچه رفته‌رفته سابقه‌ای چون «سیستان؛ انبار غله ایران» به افسانه بدل می‌شود اما واقعاً مردم ایران پیش از آمدن دولت مدرن می‌دانستند که چگونه باید خود را با شرایط تطبیق دهند.
اکنون نیز بعد از مطالبه گسترده مردم اصفهان و مطالبه حقابه، مهم‌ترین نکته در مواجهه با مشکل آنها این است که به وضوح و شفافیت به آنها بگوییم که به هر قیمتی حاضر به تأمین آب و جاری شدن آن در زاینده رود نباشند زیرا به هر قیمتی یعنی افزوده شدن مشکلی به مشکلات قبلی آنها.
متأسفانه فضای موجود و وعده دادن مدیران ارشد از جمله همین قید که «محمد مخبر» گفته به هر نحو ممکن مشکل را حل کردن، سبب شده مردم به ویژه مردم اصفهان به این اشتباه سوق داده شوند که حق‌آبه زاینده رود در اصفهان از آنها سلب شده تا به مردم منطقه‌ای دیگر داده شود. مثلاً برای یزدی‌ها انتقال داده شود.
عکس‌های سمیه امین‌پور از این گردهمایی:
مسأله آب در اصفهان البته به انتقال آب هم مربوط است اما همه علت آن نیست. باید به نقشه توزیع صنایع بزرگ نگاه کنیم و ببینیم چرا صنایع بزرگ در دل کویر ایجاد شدند و موجب جذب جمعیت به این محدوده شدند.
مسأله آب چه در اصفهان و چه در نقاط دیگر کشور یک وجهی نیست و فقط از یک عامل به وجود نیامده است.
همه ایران گرفتار مسئله آب است. پس مردم هم باید بدانند با یک دستور یا یک راه حل نمی‌توان آن را مدیریت کرد و وضعیت را بهبود بخشید».
دکتر صادق الحسینی نیز در اینباره نوشت: «مدل‌های طراحی سیاستی، مدلی به توسعه می‌انجامد که در آن منفعت فردی به خیر عمومی منجر می‌شود.
طراحی سیاستی که در آن منفعت فردی به خیر عمومی تبدیل نشود نه تنها به توسعه نمی‌انجامد که منابع و ظرفیت‌های کشور را نابود میکند و مردم مناطق و اصناف و گروه‌های مختلف را با هم درگیر و در نهایت کشور را به ورطه عقب‌ماندگی می‌کشاند».
فقط اصفهانی‌ها گرفتار نیستند، همه ایران گرفتار مسئله آب است
چند نظر متفاوت درباره مسئله آب و زاینده رود
برق ارزان چگونه زاینده رود را خشک کرد
مساله آب در ایران پیچیده است؛ فرسایش تمدنی جدی است
پایان پیام
خرید کتاب از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
کد خبر : 254520 ساعت خبر : 9:38 ق.ظ