حضور ۲۰۰۰ کودک کار در مترو مسئله کوچکی نیست
به گزارش گلونی مدیرکل بهزیستی استان تهران با بیان اینکه در فصل زمستان حدود ۲۰۰۰ کودک در متروها کار می‌کنند، بیان کرد: «سازمان بهزیستی پیگیر ساماندهی کودکانی که در متروها هستند، است».
امین شاهرخی درخصوص ساماندهی کودکان کار زیرزمینی و همچنین کودکانی که در متروها کار می‌کنند، اظهار کرد: «ساماندهی کودکان کار و زباله گرد مسئله قانونگذار است و می‌طلبد قانونگذار و مجری قانون با یگدیگر به طور هماهنگ این مسئله را برطرف کنند.
البته که قانونگذار در این زمینه زحمات خود را کشیده است، اما در زمینه اجرا با مشکل مواجه می‌شویم، زیرا قانونگذار گفته است که بحث کار کودکان زیر ۱۸ سال منتفی است و شامل جرائم سنگینی است.
باید این موضوع در نظر گرفته شود که واقعا قانونگذار کار خود را کرده است و مجری قانون باید وظیفه خود را انجام دهد».
شاهرخی با بیان اینکه شهرداری هم برای ساماندهی کودکان در مترو، در جلسات متعددی شرکت کرده است، اظهار کرد: «از شهرداری می‌خواهیم کودکانی که در متروها کار می‌کنند نیز در فرآیند ساماندهی «کودکان خیابانی» قرار گیرند».
در ایران با گسترش جمعیت شهری، افزایش مهاجرت روستایی، بحران اقتصادی و افزایش فقر و تنگدستی در جامعه، شاهد افزایش حضور کودکان کار و کودکان خیابانی در سطح شهرها هستیم.
حضور ۲۰۰۰ کودک کار در مترو
طبق تعریف، کودکان کار به کودکانی اطلاق می‌شود که به دلیل نابسامانی‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و غیره از آموزش، بهداشت، امنیت، تغذیه، بازی و برابری در برخورداری از نیازهای سنی خود نسبت به فرزندان طبقات دارا و بی نیاز و دیگر حقوق واقعی خود محروم مانده‌اند.
این کودکان ناگزیر در کارگاه‌ها، خیابان‌ها، منازل، کوره پزخانه‌ها، مزارع، ترمینال‌ها، پای دار قالی در زیرزمین‌های نمور و حمل کالای قاچاق در مناطق مرزی و این روزهای سرد در مترو و ناوگان حمل و نقل عمومی،… به کار مشغول می‌شوند.
پديده كودكان خيابانى در سال‌هاى اخير در بيشتر نقاط كشور رو به گسترش بوده و تبدیل به يكى از معضلات اساسى اجتماعى جامعه ما شده که در صورت عدم پيشگيرى و کنترل اين پديده به فاجعه اجتماعى تبديل خواهد شد.
طرح‌های بی‌نتیجه، کوتاهی و پنهان‌کاری مسئولین و… در کنار نابسامانی اقتصادی و رکورد کسب و کار، تا حد زیادی به افزایش آمار این کودکان کمک کرده است.
در سال‌های گذشته، شاهد طرح جمع‌آوری متکدیان و ساماندهی کودکان خیابانی بودیم که که تعدادی از آنها هم وطن خود ما بودند و تعدادی هم از کشورهای همسایه ما.
متولیان این امر (بهزیستی ،شهرداری، کمیته امداد و…) یکدیگر را به کم‌توجهی در مسئولیت‌شان، عدم تخصیص اعتبار، عدم اجرای صحیح و اصولی طرح متهم می‌کنند و در پی آن نه تنها طرح به جایی نرسیده و کودک خیابانی سامان نیافته است بلکه هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود.
این در حالی است که کودکان کار و کودکان خیابانی، چه هنوز در ارتباط با خانواده بوده و چه قطع ارتباط کرده باشند، از طبيعي‌ترين حقوق خود چون امنيت، مسکن، تغذيه، بهداشت، درمان، تحصيل، تفريح و … بی‌بهره‌اند و مورد آزار جسمی، جنسی و روانی و همچنين سوء استفاده و استثمار قرار مي‌گيرند.
چه اولویتی بالاتر از رسیدگی به کودکان معصومی که گریزگاه و پناهی برای درماندگی‌شان ندارند.
کودکانی که معمولاً در معرض انواع بيماری‌ها از جمله ايدز، هپاتيت و … قرار خواهند گرفت و با توجه به شرایط پتانسیل تبدیل شدن به آسیب‌زنندگان فرهنگی و اجتماعی را در آینده خواهند داشت.
چه کسی مسئول جناياتی است که در حق این کودکان اتفاق می‌افتد؟
چه کسی پاسخگوی آسیب‌هایی است که رشد کودکان در چنین وضعیتی، برای جامعه به دنبال خواهد داشت؟
پایان پیام
خرید کتاب از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
