گلونی

اثرات تهاجم زیستی تیلاپیا بر کاهش تنوع زیستی

اثرات تهاجم زیستی تیلاپیا بر کاهش تنوع زیستی

اثرات تهاجم زیستی تیلاپیا بر کاهش تنوع زیستی

اثرات تهاجم زیستی تیلاپیا بر کاهش تنوع زیستی

به گزارش گلونی نهمین کنفرانس ملی و اولین کنفرانس بین‌المللی ماهی‌شناسی ایران در تاریخ ۴ و ۵ آبان ۱۴۰۰ به میزبانی آنلاین گلونی برگزار شد.

دکتر سجاد فراهانی یکی از سخنرانان این همایش بود.

زیست‌شناسی تهاجمی (گونه‌های مهاجم در منطقه) یکی از مهمترین ایده‌های مربوط به زیست‌شناسی است.

لازم است در مورد این موضوع هر ساله صحبت و بررسی صورت پذیرد. این که چرا تصمیم گرفتیم که در مورد گونه‌های مهاجم صحبت شود این است که من بر روی گاماروس در اروپا و تالاب انزلی در استان گیلان مطالعه و تحقیق داشته‌ام.

از طرفی چون اختلاف نظر‌هایی در مورد ماهی تیلاپیا بین سازمان شیلات و محیط زیست وجود دارد بنابراین بحث بر روی تیلاپیا و زیست شناسی تهاجمی بسیار جذاب به نظر رسید.

تیلاپیا برای اولین بار توسط دکتر اسماعیلی از تالاب شادگان در استان خوزستان گزارش شد. همچنین در مناطقی در نزدیکی دجله و فرات نیز مشاهده شد.

اثرات تهاجم زیستی تیلاپیا بر کاهش تنوع زیستی

مجموعه مقالات ارائه شده در «نهمین همایش ملی و اولین همایش بین‌المللی ماهی‌شناسی ایران » در بیش از یکهزار و صد صفحه منتشر گردید (از این لینک دانلود کنید).

 ویدئوهای این همایش را در این لینک می‌توانید ببینید.

گفتنی است گونه‌های مهاجم و تغییرات آب و هوایی از مهمترین عوامل اثرگذار بر تنوع زیستی هستند.

تغییر شرایط محیطی، برای مثال تغییرات آب و هوایی باعث تحریک فرایند مهاجرت، حرکت کل جمعیت در فاصله‌های زیاد، حرکت تهاجمی بخشی از جمعیت به فاصله‌های بلند یا کوتاه  می‌شود.

افزایش دما به علت گرم شدن کره زمین نیز باعث شکل گیری گونه‌های مهاجم می‌شود به طوری که گونه‌های مهاجم از مناطق گرم‌تر نشات می‌گیرند.

گونه‌های مهاجم باعث از دست رفتن تنوع زیستی می‌شود، شبکه غذایی بومی در منطقه را تغییر خواهند داد و باعث کاهش غنای گونه‌ای می‌شود و تقابلات بین گونه‌ای را نابود خواهد کرد.

همچنین انقراض گونه‌های بومی آخرین اثر منفی است که گونه‌های مهاجم بر تنوع زیستی منطقه خواهد گذاشت.

همانطور که بیان شد نهایتا گونه‌های مهاجم باعث انقراض گونه‌های بومی می‌شوند.

سوالی که مطرح است این است چگونه این اتفاق می‌افتد؟ وقتی گونه‌های مهاجم به عنوان شکارگر در سطوح بالای زنجیره غذایی عمل می‌کنند باعث تغییر در الگوی رفتار و ترکیب ژنتیکی جمعیت‌های بومی می‌شوند.

برای مثال تغذیه از گونه‌های بومی توسط ماهیان مهاجم باعث تغییر ساختار جمعیتی گونه‌های بومی می‌شود.

نکته مهم دیگر این است که گونه‌های مهاجم بیرون از فرایند تکاملی جمعیت‌های محلی هستند.

پایان پیام

گزارشگر: مریم صائمی

خرید کتاب از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید

خروج از نسخه موبایل