گلونی

فیلم بلفاست؛ یک جور فیلم شخصی و زندگی‌نامه ای

فیلم بلفاست؛ یک جور فیلم شخصی و زندگی‌نامه ای

فیلم بلفاست؛ یک جور فیلم شخصی و زندگی‌نامه ای

فیلم بلفاست؛ یک جور فیلم شخصی و زندگی‌نامه ای

به گزارش گلونی، حسين معززی‌نيا درباره فیلم بلفاست در کانال خود نوشت:

عادت کرده‌ایم کنت برانای بازیگر را بیشتر جدی بگیریم تا کنت برانای کارگردان را. خصوصاً در دو دهه اخیر.

فیلم‌هایی که در ابتدای دهه ۱۹۹۰ ساخت امیدوارکننده‌ بودند، اما در ده پانزده سال گذشته تنها ویژگی جذاب فیلم‌هایش ترکیب بازیگران بوده (گروهی از بهترین بازیگران سینما و تئاتر انگلستان) که البته با فیلمنامه‌های ناقص و کارگردانی متوسط هدر می‌رفت.

بلفاست قرار است تجربه تازه‌ای باشد، یک جور فیلم شخصی و زندگی‌نامه‌ای هم که محسوب می‌شود (برانا متولد شهر بلفاست است).

موقع تماشا دشوار است یاد روما (آلفونسو کوارون ـ ۲۰۱۸) نیفتیم؛ هر دو سیاه و سفیدند، درباره خاطرات کودکی و نوجوانی از زندگی همراه خانواده‌ در منطقه‌ای پرآشوب در ابتدای دهه ۱۹۷۰.

فیلم بلفاست

البته که درنهایت بلفاست در طراحی ساختمان درام، و هم‌چنین در انتخاب‌های سبکی کارگردان شباهتی به روما پیدا نمی‌کند (شاید جز اصرار بر استفاده از برداشت بلند در بسیاری از سکانس‌ها)، اما می‌‌شود با اطمینان گفت برانا وقتی روما را دیده تصمیم به تولید بلفاست گرفته.

موقع تماشای بلفاست به جای روما، امید و افتخار (جان بورمن ـ ۱۹۸۷) به یادم می‌آمد؛ روایتی از خاطرات یک نوجوان (منطبق بر خاطرات خود بورمن) از زندگی در حومه لندن در سال‌های جنگ جهانی دوم.

لحن روایت، شوخی‌ها و ترکیب خانواده بیشتر یادآور امید و افتخار است تا روما، هرچند باز هم اجرای کلاسیک بورمن، فیلمش را از بلفاست متمایز می‌کند.

به آن دو فیلم دیگر اشاره کردم چون تصور می‌کنم ساختار بلفاست میان همین دو انتخاب شکل گرفته: از طرفی نمی‌خواهد یک فیلم قصه‌گوی سرراست باشد و قواعد آشنای یک فیلم زندگی‌نامه‌ای را رعایت کند، از طرف دیگر مثل روما به یک جور تجربه دیداری شنیداری تبدیل نمی‌شود که ذهنیت کاراکتر را به اتمسفر و محیط پیوند می‌زند.

این شاید انتخاب عامدانه برانا بوده برای فاصله گرفتن از نمونه‌های مشابه، اما مشکل این است که بلفاست حالا تبدیل شده به مجموعه‌ای از سکانس‌ها که گاهی درخشانند، گاهی بسیار معمولی، کاراکترهایی که بعضی‌ها به یادماندنی‌اند و بعضی‌ها معلوم نیست چرا هستند.

حالا که دو سه هفته از تماشای بلفاست گذشته، آن‌چه بیشتر به یادم مانده پدربزرگ و مادربزرگ فیلم است با بازی تأثیرگذار هر دو بازیگر، خصوصاً جودی دنچ که چه بازیگر یکه‌ای است.

امتیاز از پنج ستاره: سه

نقد فیلم‌های داخلی و خارجی را در این لینک بخوانید.

پایان پیام

خرید محصولات عشایری از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید

خروج از نسخه موبایل