روسیه از اوکراین و چین از تایوان چه می‌خواهد؟
به گزارش گلونی آرش رئیسی نژاد در رشته‌توییتی نوشت:
پوتین زمانی به جورج بوش پسر و همچنین لهستان گفته بود: «اوکراین کشوری واقعی نیست».
در نوشته خود، با عنوان «وحدت تاریخی روس‌ها و اوکراینی‌ها»، این دو مردم را یک ملت تاریخی نامیده و کیف را مادر شهرهای روس و مرکز مذهب ارتدوکس به رهبری شاهزادگان اصالتا وایکینگی روریک خوانده بود.
پوتین بارها از بوگدان خملنیتسکی، قهرمان ملی اوکراین، در قیام ۱۶۵۴علیه اتحادیه مشترک‌المنافع لهستان–لیتوانی و ایجاد اتحاد مجدد اوکراین و روسیه تمجید کرده بود.
او اما اوکراین مدرن را زاییده جعلی از دلِ شوروی می‌داند که اکنون به واسطه سیاستمداران بی‌کفایت در دامان غرب افتاده است.
شی جین پینگ نیز تایوان را بخش لاینفک چین تاریخی می‌داند و آن را صرفاً همچو یک «استان ياغی» توصیف می‌کند.
جزیره‌ای که با گریز چیانگ کای‌شک ملی‌گرا از برابر مائو کمونیست پای به جهان گذارده بود.
از اين رو، يگانه سياست اجتناب‌ناپذیر پکن را اتحاد مجدد آن با سرزمین اصلی می‌نامد.
آنچه که در اوکراین و تایوان هویداست تاثیرپذیری رهبران از اولویت منطق تاریخ و جغرافیا بر حقوق بین‌الملل است.
منطقی که سرچشمه اَبَرخوانش‌های ژئوپولیتیکی در تعیّن دوست-دشمن بوده. امری که نشان‌دهنده اهمیت ژئوپولیتیک به مثابه یکی از دو ستون سیاست جهان، در کنار اقتصاد بین‌الملل است.
این دو بحران دگربار اصل بنیادین در تحلیل سیاست بین‌الملل را نشان می‌دهد: «خوانش‌های ژئوپوليتيكی، پيامدهای امنيتی دارد و پيامدهای امنيتی، الزامات استراتژيك».
تنها با تکیه بر این مثلث تئوریک است که می‌توان فراز و نشیب در کاربرد زور و روندهای بنیادین در سیاست جهانی را دریافت.
ما هم همسایه روسیه هستیم، و سابقه گلستان و ترکمنچای و اشغال خاک ایران در جنگ جهانی اول و دوم و گلوله‌باران حرم رضوی توسط آن‌ها را داریم. اقلا رویه تجاوز نظامی را به رسمیت نشناسید. منطق تجاوز به عراق، افغانستان، و اوکراین یکی است. آمریکا و روسیه ندارد.
— محمد فاضلی (@Mfazeli114) February 24, 2022
پایان پیام
ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید