دنیا تا دیروز و آنچه از نیاکان‌مان باید بیاموزیم
به گزارش گلونی حدود ده سال پیش برای نخستین بار از موزه میراث روستایی گیلان دیدن کردم. هنگام بازگشت از موزه در این حسرت بودم که چرا این همه تنوع معماری و اصول خانه سازی را یکجا دور ریخته‌ایم.
تنوع خانه‌سازی در روستاهای گیلان حیرت‌آور است و با فاصله کمی در شرق و غرب سپیدرود اصول و مصالح تفاوت‌های گاه بنیادی دارد اما همه این فناوری که در هزاره‌ها باعث زنده ماندن مردم در جلگه سخت و کوهستان خشن گیلان شده بود حالا تبدیل به موزه شده است.
سوالی که ما درباره روش خانه سازی در روستاهای گیلان داریم همان چیزی است که «جرد دایموند» را ترغیب کرده «دنیا تا دیروز» را بنویسید و بپرسد آیا هیچ چیز از صدها هزار سال تجربه بشر به در روزگار ما نمی‌خورد؟
او نوشته است: «شیوه زندگی شکارگری-گردآوری دست کم صد هزار سال تاریخ پشت سر خود دارد و این همه سال دوام آورده و از دل خود تمدن‌ها بیرون داده است.
حرف دایموند این نیست که همه چیز جهان امروز را رها کنیم و برویم توی غار زندگی کنیم، حرفش این است که چگونه می‌توانیم میان زندگی امروز و تجربه‌های بشری تعادل ایجاد کنیم و زندگی بهتری داشته باشیم.
کتاب در مثالی روشن به ما می‌گوید جوامع سنتی بیشتر از هر چیز از عفونت‌ها و گزش حیوانات می‌مردند و حالا ما از یک برش ساده دچار عفونت نمی‌شویم و نمی‌میریم اما قند و نمک، چاقی و بیماری‌های غیرواگیر به راحتی ما را هلاک می‌کند. چیزی که در جوامع سنتی که دایموند درباره آنها به ما می‌گوید وجود ندارد.
اینجاست که ما می‌توانیم از کونگ‌های آفریقا، از بومیان گینه نو، از بومیان مکزیک و از ایرانیانی که کاریز را ساختند و در فلات خشک ایران تمدن‌های بزرگ را پرورش دادند چیزهای زیادی یاد بگیریم.
این کتاب درباره نیاکان ماست و اصول و مبانی و روش‌هایی که آنها به کار بستند تا زنده بمانند.
تأثیر فصل «بدگمانی سازنده» روی خود من چنان بود که همسرم تعجب کرد از اینکه من دارم درباره محتاط بودن چنین حرف‌هایی می‌زنم.
ما راه درازی برای بقا طی کرده‌ایم که نباید کاملاً از آن منحرف بشویم.
می‌توانید این کتاب را از این لینک به صورت فیزیکی تهیه کنید و یا در طاقچه آنلاین بخوانید.
معرفی سایر کتاب‌ها را اینجا بخوانید
پایان پیام
نویسنده: رضا ساکی
ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید