فیلم تصمیم جدایی؛ انگار همه چیز آشناست

فیلم تصمیم جدایی؛ انگار همه چیز آشناست

به گزارش گلونی حسین معززی نیا در کانالش نوشت:

فیلم تازه پارک چان‌ووک به‌نام عزم رفتن (یا تصمیم جدایی) نمونه تازه‌ای است از آن دسته فیلم‌ها که می‌تواند تماشاگرِ عادت‌کرده به تحلیل فیلم بر مبنای پلات را به این عقیده برساند که همه چیز این قصه را قبلاً دیدهاست.

همه چیز آشناست، از ذهن آشفته و احوال ناپایدار کارآگاهی که نمی‌خوابد (یاد بی‌خوابی افتادید؟) تا رابطه عاشقانه میان کارآگاه و زن مظنون به جنایت (یاد همه فیلم‌نوآرها افتادید؟)، گره‌افکنی‌ها و گره‌گشایی‌های پی در پی (می‌توانید یاد فیلم‌های قبلی همین کارگردان بیفتید) و بسیاری از جزئیات وقایع پلیسی ـ جنایی فیلم که فهرستش طولانی است.

با این نوع تحلیل می‌شود گفت پارک در فاصله شش‌ساله میان فیلم قبلی تا این فیلم، مشغول درجا زدن یا حتی پسرفت بوده.

اما فیلم تازه استاد در «سبک» است که غنی، ظریف، و دوست دارم بگویم متعالی است.

ایده‌های صوتی بصری پایان‌ناپذیر فیلم در قرینه‌سازی رنگ‌ها، سایه‌ها و نورها، خط‌ها و حجم‌ها و ایده‌ی مرکزی فوق‌العاده‌اش که صخره ابتدایی را پیوند می‌زند به تپه شنی انتهایی، آب استخر را به آب دریا، فرو رفتن در گودال را به سقوط از ارتفاع، طلوع را به غروب، چشم بی‌جان را به چشم جان‌دار، قطره چشم را به آبی که چشم را می‌پوشاند، آوای زبان چینی را به زبان کره‌ای و… است که ساختار دوگانه پلات را در خود می‌کشد و دو قتل اصلی، دو مظنون و دو کارآگاه را در دو لوکیشن با هم قرینه می‌کند و نمی‌کند!

همان‌طور که نمای نقطه نظر قهرمان اصلی‌اش را میان خواب و بیداری سرگردان باقی می‌گذارد تا برسد به آن سکانس پایانی تکان‌دهنده که رفت در فهرست بهترین پایان‌بندی‌های تاریخ.

این فیلمی است که قهرمانش در مرز میان خواب و بیداری کشف جنایت می‌کند و اختفای جنایت می‌کند، عاشق می‌شود و رها می‌کند، صعود می‌کند و سقوط می‌کند، نزدیک می‌شود و دور می‌شود، به دست می‌آورد و از دست می‌دهد. و اینها بیش از آن‌که در پلات اتفاق بیفتد در ساختمان ظریف بناشده بر میزانسن، رنگ، نور، حرکت دوربین، صدا و بازی‌ها رخ می‌دهد.

این فیلمی است که دوست دارم بارها تماشا کنم و از کشف جزئیاتش لذت ببرم. سینمای امروز برای خلاص‌شدن از مضمون‌زدگی کسالت‌بارش نیاز به چنین قریحه‌ای در رفتار شاعرانه با عناصر سبکی دارد. کاش چند پارک چان‌ووک دیگر هم در سینمای معاصر داشتیم.

این فیلم را می‌توانید در نماوا تماشا کنید

نقد سایر فیلم‌های داخلی و خارجی را بخوانید

پایان پیام

ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید