یک تاریخ دوازده هزار ساله؛ اهریمن و انسان
به گزارش گلونی در قسمت قبل از این سلسله یادداشت‌ها گفتیم که اهریمن به آسمان، آب، زمین، گیاهان و گاو یکتاآفریده تاخت، آن‌ها را آلوده و نابود کرد.
در همین حین ایزدان و امشاسپندان هم سعی داشتند تا با حفظ بخشی از هرکدام‌یک از این پیش‌نمونه‌ها حیات را حفظ کنند.
بعد از تمام این زشت‌کاری‌ها اهریمن شروع به تاختن به جان گیومرث، نخستین پیش‌نمونه انسان کرد.
اهریمن برای نابودی گیومرث دیو استویداد را با تعداد زیادی دیو دیگر که همگی مرگ‌آور و دردآفرین بودند، روانه گیومرث کرد.
فارغ از آن که اورمزد، خداوند قادر متعال دیانت زرتشتی، مدت زمان زندگی گیومرث را مشخص کرده و تا قبل از آن مدت که سی‌سال تعیین شده است، اهریمن و یارانش نمی‌توانند حق زندگی را گیومرث بگیرند.
به همین خاطر، اورمزد پیش از آن که اهریمن به گیومرث حمله کند، گیومرث را به یک خواب عمیق سی‌ساله فرومی‌برد.
بعد از سی‌سال که گیومرث از خواب برمی‌خیزد، همچنان جهان را غرق در آلودگی و تاریکی می‌بیند و متوجه می‌شود هنوز نیروهای خیر و شر بر سر بقا یا نابودی حیات با هم در نبرداند.
بالاخره اما زمان مرگ گیومرث فرا می‌رسد. او به پهلوی چپ افتاده و از دنیا می‌رود.
از بدن او فلزات به وجود می‌آید و از نطفه او گیاه ریواسی می‌روید که از این ریواس مشی و مشیانه به وجود آمده، نسل بشر را ادامه می‌دهند.
در همین حین اهریمن که مست پیروزی است، تصمیم می‌گیرد به جهان تاریک خود بازگردد. اما راه را بر خود بسته می‌بیند.
به این ترتیب اهریمن در زمین دشمن خود زندانی می‌شود و برخلاف انتظار می‌بیند که نه تنها حیات از بین نرفته که درحال رشد و جوانه زدن است.
ماجرای گرشاسب پهلوان: از خدمت به اورمزد تا بی احترامی به آتش
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
