ابراهیم پورداوود و معرفی فرهنگ ایران باستان
۲۶ آبان سالروز فوت ابراهیم پورداوود ایرانشناس و استاد زبانهای باستانی، خصوصا زبان اوستایی است.
به گزارش گلونی ایشان نخستین استاد زبانهای باستانی و مطالعات ایران باستان، همچنین رئیس انجمن فرهنگی ایران و آلمان و رئیس انجمن ایرانشناسی بودند.
ابراهیم پورداوود در بهمن ۱۲۶۴ در رشت دیده به جهان گشود و در بیستسالگی برای تحصیل عازم تهران و سهسال بعد نیز راهی بیروت شده و در آنجا به تحصیل زبان و ادبیات فرانسه مشغول شد.
پس از آن نیز ایشان به فرانسه رفته و دانشجوی رشته حقوق شدند. در انجمن ادبی پاریس بود که با علامه محمد قزوینی آشنا و همراه با او و اشرافزاده تبریزی روزنامه «ایرانشهر» را به راه انداختند.
این روزنامه خط مشیای سیاسی داشت و با شروع جنگ جهانی اول بعد از سه شماره به کار خود خاتمه داد. با شروع جنگ جهانی ابراهیم پورداوود به بغداد رفته و با همراهی محمدعلی جمالزاده روزنامهای با نام «رستاخیز» منتشر کرد که البته پس از طی کردن پیچوخم بسیار عثمانیها ادامه کار روزنامه را منع کردند.
در دانشگاه برلین و هنگامه تحصیل در رشته حقوق بود که ابراهیم پورداوود به تاریخ و فرهنگ ایران باستان علاقه پیدا کرد.
در سال ۱۳۰۴ به دعوت پارسیان هند راهی این سرزمین شد و در طول دو سال اقامت در آنجا به انتشار گزارش «اوستا» و بخشی از ادبیات مزدیسنا اهتمام ورزید و بعد دوباره در ۱۳۱۱ به هندوستان رفته مشغول تدرس فرهنگ ایران باستان شد.
در ۱۳۱۲ ایشان بمبئی را به مقصد آلمان ترک کرده و در آنجا به ترجمه اوستا مشغول شد. در ۱۳۱۶ نیز به ایران بازگشته و در دانشکده حقوق و علوم سیاسی تهران سرگرم تدریس شده و سال بعد به عضویت پیوسته فرهنگستان ایران درآمد.
ابراهیم پورداوود در ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران بازنشسته شد و در سال ۱۳۴۷ درگذشت.
از جمله آثار ایشان میتوان به بخشهای مختلف اوستا مانند یشتها، خرده اوستا، ویسپرد و وندیداد و همچنین آثاری چون خوزستان ما، گفتوشنود پارسی، ترجمه کیمیای سعادت، هرمزدنامه و آناهیتا یا پنجاه گفتار اشاره کرد.
بهمن سرکاراتی؛ سفر یک ضرب المثل
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری