بررسی و گونه شناسی دخمه های آسیای میانه
به گزارش گلونی یکی از شیوه‌های تدفین در آئین زردشتی دخمه‌گذاری است.
با توجه به ریشه شرقی این آئین، احتمالاً این سنت تدفینی از آسیای میانه آغاز شده و بعدتر به رایج‌ترین سنت دفن مردگان زردشتی تبدیل شده است.
بر اساس داده‌های باستان شناسی و متون کلاسیک، واگذاری اجساد زردشتی تا سده دوم ق.م در فضای باز و بدون سازه‌های معماری موسوم به دخمه انجام شده است.
در تحقیق پیش رو تلاش می‌شود ضمن بررسی تاریخی سنت دخمه گذاری، تحولات شکلی ایجاد شده در دخمه‌های زردشتی آسیای میانه از آغاز ساخت دخمه‌های دست ساز تا آخرین نمونه شناسایی شده در سده سیزدهم م مطالعه گردد.
بررسی دخمه های آسیای میانه
در این راستا سه پرسش قابل طرح است:
۱: با عنایت به خاستگاه شرقی آئین زردشتی، آیا می‌توان شروع سنت دخمه‌های دست ساز را به آسیای میانه منسوب کرد؟
۲: سنت دخمه گذاری در آسیای میانه در گذر از یونانی مآبی تا اواسط دوره اسلامی چه تحولاتی را پشت سر گذاشته است؟
۳: این تحولات به چه نحو و تا چه اندازه در ساختار معماری دخمه‌های زردشتی انعکاس یافته است؟
به منظور پاسخ به پرسش‌های فوق، از روش توصیفی-تحلیلی استفاده گردیده است.
به علاوه، استفاده از متون تاریخی و داده‌های باستان شناسی به همراه بررسی مقایسه‌ای رویکرد تحقیق حاضر در پاسخ به پرسش‌های پیش رو است.
این تحقیق ضمن اثبات ریشة شرقی دخمه‌های دست ساز، نشان می‌دهد که دخمه‌های آسیای میانه دارای سه سنت متفاوت معماری است؛ سنت‌هایی که شکل‌گیری و تحولات ایجاد شده در آنها را می‌توان در بافتار تاریخ آسیای میانه ارزیابی و مطالعه کرد.
نویسنده: سید مهدی موسوی‌نیا
با معماری ایرانی و ویژگی آن بیشتر آشنا شوید
پایان پیام