درباره گیج گاه زیر سایه سوگ داریوش مهرجویی
به گزارش گلونی فریدون جیرانی در تازه‌ترین قسمت برنامه سینما ۲۵ میزبان حامد بهداد (بازیگر) و عادل تبریزی (نویسنده و کارگردان) به بهانه اکران فیلم سینمایی «گیج‌گاه» است.
در این گزارش، مختصری از مباحث و گفت‌وگوهای مطرح شده این برنامه که در پلتفرم «زینما» پخش شده است؛ می‌خوانید.
جیرانی ابتدا اشاره‌ای به درگذشت آتیلا پسیانی و فردوس کاویانی می‌کند و درباره اخبارهای تلخ این روزهای سینمای ایران صحبت می‌کند و قتل داریوش مهرجویی را تلخ‌ترین اتفاق تاریخ سینمای ایران می‌داند.
حامد بهداد در واکنش به صحبت جیرانی می‌گوید: «مگر چقدر از فاجعه از دست دادن آقای کیارستمی دور شدیم؟ مگر کمبود و نبود کیارستمی حل شده بود که به تازگی این تعبیر را به هم ارائه دهیم که این روزها تلخ است؟ این روزهای تلخ فقط بدتر می‌شود.»
بهداد صحبت‌هایش را اینطور ادامه می‌دهد که: «ما جامعه لاغری هستیم؛ از خیلی وقت پیش تا کنون…! مگر جای آقای کیارستمی را کسی در دنیا می‌تواند بگیرد؟
مگر این سرمایه‌ها به همین راحتی ساخته می‌شود که مفت آن را از دست می‌دهیم؟ حضور امثال مهرجویی و هم‌نسلان او گرمابخش محفل کوچک و جمعیت لاغر سینماست.»
حامد بهداد در ادامه درباره سینما و مردم می‌گوید: «مردم همیشه هوشیار بودند و همه اقشار جامعه فیلم «هامون» و فیلم‌هایی که جریان فکری داشتند را می‌دیدند و این فیلم‌ها مختص به افراد خاصی از جامعه نبود.»
جیرانی صحبت را پیش می‌برد و در ادامه صحبت‌های بهداد درباره بزرگان سینما از ناصر تقوایی که در خانه بستری‌ست می‌گوید و بیان می‌کند که: دو فیلمساز خسته داریم که همچنان دارند کار می‌کنند؛ مسعود کیمیایی، بهمن فرمان‌آرا و اصغر فرهادی که در خارج از کشور است. جیرانی معتقد است که: فیلمسازان روشن‌فکر جوان ما هم با محدودیت رو‌به‌رو شدند.
درباره گیج گاه
عادل تبریزی با بیان اینکه در فیلم سینمایی «نارنجی‌پوش» جز گروه کارگردانی بوده، بر حرف‌های حامد بهداد صحه می‌گذارد که آن زمان سینما برای مردم جدی بود.
فریدون جیرانی از بهداد می‌پرسد که: کدام‌یک از فیلم‌های داریوش مهرجویی را شخصا دوست داری؟
حامد بهداد پس از تحلیلِ سه دوره از دورانِ فیلمسازیِ مهرجویی که پیش‌تر جیرانی به آن اشاره کرده بود؛ می‌گوید: «من از زاویه دید بازیگر به فیلم‌ها نگاه می‌کنم و برای من که علاقه‌مند به بازیگری بودم و هستم، نگاه به بازیگر در فیلم برای من مهم است.
اینکه کارگردان چه رنج‌هایی برای یک انسان در نظر دارد؛ شخصیت این انسان که قرار است بازیگری آن را بازی کند کند، چگونه درک می‌شود.»
حامد بهداد به خاطره‌ای از دوران دانشجویی‌اش اشاره می‌کند که همراه شهرام حقیقت دوست برای اولین بار به تماشای فیلم «هامون» در سینما سپیده نشسته‌اند و توضیحاتی درباره حس و حال خود پس از تماشای این فیلم می‌دهد.
بهداد بر این باور است که: بازی خسرو شکیبایی در هامون نقطه عطفی در تاریخ بازیگری سینمای ایران بوده است.
جیرانی در جمع‌بندی آثار مهرجویی درباره نوع بازیِ بازیگرانِ زن مهرجویی صحبت به میان می‌آورد و یادآور فیلم‌های توقیفی مهرجویی قبل از انقلاب و پس از انقلاب می‌شود و پرده‌ای از محدودیت‌هایی که بر سر راه مهرجویی بود؛ گشود.
به ویژه فیلم «سنتوری» که هنوز پروانه نمایش ندارد و تنها نسخه بی‌کیفیت آن به طور رسمی روانه شد.
عادل تبریزی در پاسخ به جیرانی که چگونه فیلمنامه «گیج‌گاه» شکل گرفت، می‌گوید: «در این فیلم بخشی از جامعه دهه هفتاد و تنیده شدن آن با سینمای آن دوران را به تصویر کشیده‌ایم.»
جیرانی در این بین به تفاوت‌های سینما دهه هفتاد در دو دوره یعنی از ۷۰ تا ۷۵ و ۷۶ تا ۸۰ نیز اشاره‌های تاریخی دارد (قبل و بعد از دولت اصلاحات).
تبریزی در ادامه بیان می‌کند: «تاثیر سینمای آن زمان در سبک زندگی مردم آشکار بود و هدف ساخت «گیج‌گاه» به نمایش کشیدن این درهم‌تنیدگی سینما با زندگی مردم بود و هم‌چنین یادآوری خاطرات نوستالژیک سینما که برای مردم جالب توجه است.»
جیرانی در میانه برنامه، از بازی متفاوت باران کوثری می‌گوید و حامد بهداد با تمجید از بازیِ باران کوثری، تعریفی علمی از بازیگری ارائه می‌کند.
اینکه بازیگر با برداشت صحیح از نقش و شناخت زبان فیلمساز می‌تواند نقش را آن‌گونه که باید ایفا کرده و برای مخاطب باورپذیر کند.
حامد بهداد با نقل قولی از بهروز وثوقی خاطر نشان کرد: «یک بازیگر باید بتواند لحظه‌هایی را ایجاد کند، لحظه‌هایی که تماشاگر خودش را می‌بیند و باور می‌کند.»
درباره گیج گاه
حامد بهداد معتقد است: «با بازی در نقش حسن خشنود در فیلم «گیج‌گاه»، یک شخصیت به یادماندنی به سینما اضافه شده است.»
جیرانی در بخش‌های پایانی سینما ۲۵، درباره اینکه معیار انتخاب مردم، این روزها برای فیلم دیدن در سینما چیست می‌گوید: «یک نوع اضطراب در بین مردم شکل گرفته است که آن‌ها فقط به سمت فیلم‌های کمدی سوق داده می‌شوند و بیان می‌کند: فروش بالای برخی فیلم‌ها به معنای رونق سینما و بدنه اصلی آن نیست.»
بهداد نیز درباره فروش فیلم‌های کمدی و تاثیر مثبت آن بر دیگر فیلم‌ها صحه می‌گذارد و فروش فیلم‌ها را اتفاقات مثبتی می‌داند اما در تکمیل حرف‌هایش اذعان دارد که سینما اکنون رونق ندارد و فقط فروختن فیلم‌ها و روشن بودن چراغ‌های سینما اتفاق خوبی‌ست.
عادل تبریزی نیز در سخنان پایانی خود اشاره به واکنش‌های مردم هم در ایران و هم خارج از کشور می‌کند و مثال‌های عینی و واقعی خود را از احساسات مردم ایران و غیرایرانی تعریف می‌کند.
تبریزی در ادامه بحث آخر خود به بازی رضا صفایی‌پور و حسن رضایی بازیگران خاطره‌انگیز که در «گیج‌گاه» نیز ایفای نقش کردند، اشاراتی می‌کند و جیرانی نیز درباره بازیگران سینمای اکشن اطلاعات تاریخی مفیدی در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد.
پس از اتمام گفت‌وگو، جیرانی این مصاحبه و برنامه سینما۲۵ را به جمشید هاشم پور تقدیم کرد.
مقایسه حامد بهداد و جرد لتو از زبان موزیسین برزیلی
پایان پیام
