اندوه الیمالات
به گزارش گلونی رضا ساکی در پستی نوشت:
«نوروز امسال با خبر بریدن درختان در جنگل‌های هیرکانی الیمالات آغاز کردیم. خبری که تا حالا بسیار تایید و تکذیب شده است اما آنچه مشخص است از بین رفتن پهنه‌ای از هیرکانی بی‌نظیر ماست.
این چند روز به این فکر می‌کردم که چرا ما از دیدن هیرکانی با خاک یکسان شده این قدر اندوهگین می‌شنویم؟ چه رازی در این عکس نهفته است که این گونه نوروز ما را کدر کرد؟
به گمانم «گئورگ زیمل» بهترین توصیف از این وضعیت را به ما نشان می‌دهد. آنجا که از ویرانه‌ها می‌گوید و می‌نویسد: «ویرانه جایگاه زندگی‌یی است که زندگی از آن رخت بربسته است.» ویرانه، گذشته است و نگاه کردن به ویرانه، یعنی اثر هنری در حال مرگ است.
آیا می‌توانیم هیرکانی را یک اثر هنری بدانیم؟ اثری که جلوی چشم ما تبدیل به ویرانه شده است؟
این غم از دست هیرکانی زیبا، غم تبدیل شدنش به ویرانه است، ویرانه‌ای که اتفاقا خودش روایت‌گر قصه‌ها می‌شود. قصه‌هایی که از همین زمین صاف بلند می‌شوند و این اندوه بی‌پایان را فریاد می‌زنند.
اگر می‌خواهید بیشتر بدانید لطفا سخنرانی دکتر آرش حیدری را با عنوان «اَبَر تَعَین، تاریخ انتقادی و مسئله فضا» در تلگرام بشنوید:
گفتنی است تخریب جنگل الیمالات، پیامدهای ناگوار متعددی به دنبال خواهد داشت. از جمله:
از بین رفتن تنوع زیستی: جنگل‌های هیرکانی، به دلیل قدمت و شرایط اقلیمی خاص، دارای تنوع زیستی بسیار بالایی هستند. قطع درختان، زیستگاه بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری را از بین می‌برد و به اکوسیستم جنگل آسیب می‌رساند.
افزایش خطر سیل و رانش زمین: درختان نقش مهمی در حفظ خاک و جلوگیری از فرسایش دارند. قطع درختان، می‌تواند به افزایش خطر سیل و رانش زمین در منطقه منجر شود.
آلودگی هوا: جنگل‌ها به عنوان ریه‌های زمین، نقش مهمی در تصفیه هوا دارند. قطع درختان، به افزایش آلودگی هوا در منطقه منجر خواهد شد.
از بین رفتن منظر طبیعی: جنگل الیمالات، یکی از زیباترین جنگل‌های شمال ایران بود که به دلیل چشم‌اندازهای منحصر به فرد، مورد توجه گردشگران بسیاری قرار داشت. تخریب این جنگل، به از بین رفتن این زیبایی طبیعی منجر شده است.
پایان پیام