کارزار درباره فوت دکتر پرستو بخشی و حذف تعهد ظالمانه رزیدنتی

رئیس محترم جمهور

رئیس و نمایندگان محترم مجلس

وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

با عرض سلام؛

این روزها احساسات اعضای جامعه پزشکی کشور و تا حدودی مردم به شدت از حادثه غمبار خودکشی خانم دکتر پرستو بخشی جریحه‌دار شده است؛ بحرانی که اگر به درستی به علل و بسترهای ایجادی آن پرداخته نشود قطعاً باز هم اتفاق خواهد افتاد. آنچه خودکشی اخیر را از حدود ۲۰ مورد موفق در سال ۱۴۰۲ متمایز و افکار عمومی جامعه را بیش از پیش درگیر خود ساخته، حجم غیر قابل باور برخوردهای غیرمنصفانه و غیرانسانی و گاه وحشیانه در زمان‌ها و مکان‌های متفاوت با یک جوان نخبه‌ ولی افسرده‌‌ شده‌ی مواجه با آسیب‌‌های بزرگ روحی-روانی (از دست دادن پدر و مادر ظرف سه سال) و عدم حمایت هیچ سازوکار قانونی از او بود.

آنچه بر سر خانم دکتر پرستو بخشی آمد و این دختر پزشک یتیم را در غربت و تنهایی به خودکشی کشاند، زنجیره‌ای پیوسته از ظلم، زور و توهین به کرامت انسانی را افشا کرد که از محتوای زورگویانه و متخلفانه متن تعهد رزیدنتی آغاز شده و با اتفاقات متعدد و بی‌حرمتی‌های داخل بیمارستان‌های محل رزیدنتی و سپس اداره طرح و نیروی انسانی و کمیسیون موارد خاص و حتی طبقه همکف وزارت بهداشت ادامه پیدا کرد و در جای جای بدون نظارت خرم‌آباد (یا هر شهر دیگری) با زنجیره‌ای از اتفاقات غیرانسانی، غیرمنصفانه و حتی عربده‌کشی، توهین و تحقیر با حاکمیت قومی-قبیله‌ای به خودکشی منجر به فوت منتهی شد. سرنوشتی که گریبان بسیاری از جوانپزشکان کشور را با یا بدون خودکشی گرفته و بسیاری از آنان در حافظه خود تجربه‌های تلخ و دراماتیک اینچنینی را در خاطر دارند و چشم‌انداز روشن و امیدبخشی از آینده را نیز در پیش چشمان آنان نمی‌گشاید. انسان به امید زنده است؛ اما قوانین، مصوبات و رفتارهای عملی امید به آینده را در آنان نابود کرده است. آنان خود، زندگی و سعادتشان را گروگانی دائمی در اختیار سیستم و بهتر بگوئیم نامرد مردمان می‌بینند که تا پایان دوران جوانی روی آرامش و خوشبختی را نخواهند دید.

ما امضاکنندگان این کارزار معتقدیم برای پایان بخشیدن به بحران خودکشی هیچ راهی، تأکید می‌کنیم هیچ راهی جز حذف تعهد ظالمانه و ترکمانچایی رزیدنتی و تعهد خدمت پزشکان و پیراپزشکان در مناطق محروم و سهمیه‌های رنگارنگ دستیاری و به رسمیت شناختن حقوق جوانپزشکان کشور مبتنی بر اصل سی قانون اساسی در تحصیل رایگان و مورد ۶ بند ج اصل دوم و بندهای ۱،۶،۹ و ۱۴ اصل سوم و اصول چهارم، نهم، دهم، نوزدهم، بیست و دوم، سی‌ام، چهل و سوم، چهل‌وششم و پنجاه و ششم قانون اساسی و مواد متعددی از منشور شهروندی و توقف تمام مصوبات غیرقانونی شورای انقلاب و مجلس و شورای اسلامی و شورای عالی انقلاب فرهنگی و آئین‌نامه‌ها و مصوبات اجرایی وزارت بهداشت مرتبط با آن وجود ندارد.

تشکیل گروه‌های بررسی و اورژانس‌های خودکشی هیچکدام در قبال فشار روحی روانی ناشی از آنچه در جای‌جای این کشور از ساختمان وزارت و اداره طرح و کمیسیون بی‌مصرف موارد خاص و بی‌حرمتی کارمندان و کارشناسان در جایگاه فرعون‌های کوچک منتهی به امضاهای برنزی، نقره‌ای و طلایی آغاز می‌شود و در طول مسیر با رفتارهای دانشگاه‌ها و شبکه‌ها و بیمارستان‌های مقصد ادامه می‌یابد و روح و روان فرد را ذره ذره نابود می‌کند، کارآیی ندارد.

تبعیضات مکرری که بین فرزندان‌ و وابستگان صاحب هرنوع میزی با جوانان بدون ارتباط خاص یا بدون حامی وجود دارد، آنان را از برقراری عدالت در ادامه مسیر و آینده نومید می‌سازد.

در جایی که در حال حاضر سهمیه ناعادلانه مناطق محروم با ظرفیت وسیع ۳۰٪ و تعهد ۱۲ سال خدمت به زعم وزیر اسبق بهداشت باید تا سال۱۴۰۳، مناطق محروم را از نیاز به متخصصان سهمیه‌های آزاد بی‌نیاز می‌کرد، اولین خواسته امضاکنندگان این بیانیه در گام اول درخواست تشکیل کمیته حقیقت‌یاب از میان فعالان غیر وابسته صنفی در ماجرای تاسفبار خودکشی خانم دکتر پرستو بخشی و محاکمه عاملان این جنایت در هر جایگاهی که هستند و تعیین مجازات متناسب با قصور یا خطا و تخلف؛
و درگام دوم تعیین دوره دستیاری نه تنها به عنوان شغل، بلکه طبقه‌بندی در زمره مشاغل سخت و زیان‌آور؛
و در گام سوم تعلیق فوری قانون تعهد خدمت پزشکان و پیراپزشکان با استفاده از تمام بهره‌مندان از سهمیه ناطق محروم بدون کوچکترین اغماضی و درصورت کمبود احتمالی، استخدام پزشکان و متخصصان با حقوق متناسب و سپس لغو دائمی آن با مصوبه مجلس شورای اسلامی را خواستارند.

تحصیل رایگان تا مراحل عالی حق اساسی تک‌تک فرزندان این مملکت بوده و هست که سوگمندانه سال‌هاست برخلاف قانون اساسی از آنان دریغ شده و با حاکمیت تبعیض و بی‌عدالتی و خرد کردن کرامت انسانی بسیاری از آنان، به نومیدی‌ها و خودکشی‌ها منتهی شده است. بس است؛ تمامش کنید.

برای امضا کردن این کارزار کلیک کنید.

پایان پیام