مردان نمکی؛ مسافران تاریخ
به گزارش گلونی بین سال‌های ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۳ شمسی حین حفاری معدن‌کاران اجساد شش مرد در معدن نمک دوزلاخ چهرآباد در زنجان کشف شد. از بین این شش جسد چهارتای آن مربوط به دوران هخامنشیان دانسته شده‌اند.
گمان می‌رود این چهار معدنچی حدودا سال‌های ۴۰۵ تا ۳۸۰ قبل از میلاد که همزمان است با اواخر سلطنت داریوش دوم و اوایل سلطنت اردشیر دوم، در پی فروریختن معدن و افتادن بلوک‌های نمک بر سرشان از دنیا رفته‌اند.
نمک پیرامون جسدشان باعث شده تا بدن‌هایشان تا حد خوبی حفظ شود و این مسئله موجب شده است که محققان ایرانی و آلمانی با پژوهش بر روی بقایای جسد و حتی مدفوع آن‌ها به سبک خورد و خوراک مردمان عادی دوران هخامنشی و سبک زندگی روزمره آنان پی ببرند.
این واقعیت که این معدن‌چیان نه به مرگ طبیعی بلکه به اتفاق و حین کار فوت شده‌اند، به اطلاعات جالب توجه دیگری منجر شده است.
در پی تحقیقات کارشناسان متوجه شدند که سه نفر از چهار مرد نمکی بومی نبوده و در قالب کارگران غیر بومی از آسیای میانه آمده بودند و نسبتی هم با یکدیگر نداشتند. خوراک آنان غالبا جو، زرد‌آلو و هلو بوده و برای لباس‌هایشان از پوست حیوانات به خصوص پوست بز بهره می‌بردند.
دو جسد دیگر نیز مربوط به دوران ساسانی است و نشان می‌دهد لباس معدن‌چیان تفاوت چندانی در دوره‌های متفاوت نداشته است.
اجساد این مردان نمکی در موزه ملی ایران و عمارت ذوالفقاری زنجان نگه‌داری می‌شود.
موزه مردان نمکی زنجان موزه‌ای با اشیا با ارزش
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری