هگمتانه ثبت جهانی شد
هگمتانه بیست و ششمین ثبت جهانی یونیسکو
به گزارش گلونی حوالی ساعت ۶ بعد از ظهر در ششمین روز از مرداد سال ۱۴۰۳ خبری با این عنوان (هگمتانه ثبت جهانی شد) در کانال های خبری منتشر شد.
آگاه شدن از این خبر برای هر کسی که در حوزه گردشگری فعالیت می‌کند مشخصا خبر خوشی است. برای من نیز باعث خوش‌حالی بود.
هرچه باشد یکی از ارزشمند‌ترین آثار به‌جا مانده از تمدن ماد‌ها به ثبت رسیده است.
آثاری که باستان‌شناسان عمر قدمت‌اش را حدود ۳۰۰۰سال تخمین زده‌اند.
به جرات می‌توانم بگویم که آثار به‌دست آمده از هگمتانه باعث تحیر هر بیننده‌ای می‌شود.
اگر بخواهم کمی از هگمتانه بگویم، باید به آن زمانی اشاره کنم که در روزگار ماد‌ها پایتخت ایران زمین بود و بعد‌ها مکانی تابستانه برای شاهان هخامنشی، اشکانی و ساسانی شد.
هگمتانه مجموعه‌ای منظم از خانه‌های مسکونی را دارا بوده که وجه تشابه آن را می‌توان در مجتمع‌های مسکونی فعلی یافت و شگفتانه هگمتانه آن‌جایی است که طبق گفته های پژوهشگران دارای کانال‌های آبی بوده است.
اما تمام این شکوه و منزلتی که شرح دادم در گذشته بود و اوضاع اینک هگمتانه با آن‌چه در گذشته بوده است تفاوتی هم‌چون، تفاوت میان روز با شب دارد.
هگمتانه ثبت جهانی شد آن هم در زمانه‌ایی که به لطف کم‌‌مهری‌های رسانه مردم هنوز اطلاعی از آن ندارند و نام آن را شاید تنها یک‌بار آن هم از کتب درسی شنیده‌اند.
هگمتانه بیشتر از آن که نیازمند ثبت جهانی شدن بود، نیازمند رسیدگی مسولین و آگاهی بخشی در مورد این بنای ارزشمند به مردم بود.
درست است که یک آثار به آن ۲۵ آثار ثبت جهانی فرهنگی اضافه شد، اما شما که غریبه نیستید اوضاع و احوال آن ۲۵ تا هم تعریفی ندارد.
جغازنبیل که چندی پیش آجر‌هایش به سرقت رفت، گنبد سلطانیه که سال‌هاست داربست تعمیر دارد و کاخ گلستان تهران که هر روز یک تصمیم جدید برای آن می‌گیرند.
اگر بخواهم اوضاع تمامی آثار ثبت جهانی را برایتان شرح دهم یک چشمم اشک می‌شود و یک چشمم خون.
برای همین خلاصه می‌گویم حال تمامی مکان‌های آن لیست خوب نیست چون اوضاع گردشگری خوب نیست.
به قول معروف آرزو که بر جوانان عیب نیست، من نیز آرزو می‌کنم تا شاید به بهانه این ثبت جهانی هگمتانه با آن زیبایی‌اش جان تازه‌ایی بگیرد.
پایان پیام
نویسنده: زهره درگاهی