این فیلم‌ها رو به کی نشون می‌دین
درباره مستند «این فیلم‌ها رو به کی نشون می‌دین؟» ساخته رخشان بنی‌اعتماد از جهات گوناگونی میتوان حرف زد. فقر و حاشیه‌نشینی در دهه هفتاد شمسی فراتر از یک بحران اقتصادی و اجتماعی بود و در برخی شهرها تبدیل به بحران امنیتی شد. مطالعه زیست حاشیه‌نشینان حاوی نکات بسیاری است از جمله تداخل فرهنگی ساکنان، نیازهای انکار شده نسل‌های مختلف، انگ‌های اجتماعی مبتنی بر محلات، فرصت‌های نابرابر رشد و تحصیل و…
در کتاب «سیاست‌های خیابانی» نوشته آصف بیات نیز به خوبی به این موضوع اشاره شده است. از جمله این اشاره مهم در صفحه پنجاه‌و‌هشت کتاب «محلات دیگری چون کوی سیزده آبان آگاهانه و با یک استراتژی جداسازی دیگری بوجود آمدند…» به ترکیب استراتژی جداسازی توجه کنید!
مستند بنی‌اعتماد درباره کوی سیزده آبان و شهرک فاطمیه و سرنوشت ساکنانش در بازه سال ۷۱ تا ۷۳ است.
معرفی مستند در سایت انجمن مستندسازان ایران: «بعد از انقلاب، چند صد خانواده گودنشین با وعده خانه‌دار شدن از گود‌های خود برای اسکان موقت به سوله‌هایی در جنوب کوی «سیزده آبان» منتقل می‌شوند؛ در همان‌جا می‌مانند و در همان تک‌سوله‌ها زاد و ولد می‌کنند. سیزده سال بعد، شهرداری تصمیم به جابجایی آنها می‌گیرد و آنها را به نقاط مختلفی در حاشیه شهر تهران منتقل می‌کنند.»
این فیلم‌ها رو به کی نشون می‌دین
سعید عقیقی در کتاب «زیر پوست قصه‌ها» به خوبی به این مستند می‌پردازد: «شکل اسنادی واقعیت در مستند این فیلم‌ها رو به کی نشون می‌دین؟ در نقطه مقابل فیلم‌های داستانی عباس کیارستمی قرار می‌گیرد.» و در جای دیگر «گروه سازنده مستند (بنی‌اعتماد) برای انتقال بی‌واسطه و اسنادی واقعیت موجود وارد صحنه شده‌اند. تولستوی در پایان چه باید کرد؟ می‌نویسد: آری. آن‌کس که چشم داشته باشد نمی‌تواند این مناظر رنج‌آور را نبیند. دوربین بنی‌اعتماد در حکم همان چشم است و برای محرومان نقش نجات‌دهنده را بازی می‌کند.» – صفحات ۱۱ و ۱۲ کتاب.
بهانه نوشتن این یادداشت فرصتی بود که توسط سحر خوشنام پژوهشگر و مستندساز و شهرزاد امیرشاه‌کرمی مدرس و مستندساز در مدرسه مکتب شهید ثالث فراهم شد.
حرف بسیار است اما این جمله سحر خوشنام مدام در سرم چرخ می‌خورد که، خانم بنی‌اعتماد سینما را ابزاری برای بیان دغدغه‌هایشان می‌دانند.
و چقدر سینما را با این رویکرد دوست دارم. سینمای مسئله‌محور، پویا، جستجوگر، متفکر و راوی. سینمایی که به دنبال پاسخ است. از بدیهی‌ترین تا مبهم‌ترین پرسش‌ها.
امیدوارم فرصت تماشای «این فیلم‌ها رو به کی نشون می‌دین» را پیدا کنید.
پایان پیام
نویسنده: انوشه میرمجلسی
سفید با رگه های قرمز؛ در انتهای شب سریال مهمی است