فیلم سینمایی عامه‌ پسند، وقتی فیلم ساز مجذوب مضمون می‌شود

فیلم سینمایی عامه‌ پسند، وقتی فیلم ساز مجذوبِ مضمون می‌شود!

به گزارش گلونی در مورد فیلم سینمایی عامه‌ پسند در ابتدا باید گفت برخلاف عنوانش، آن‌قدرها هم پسندِ عام نیست. این اثر گرچه محتوایی برخاسته از واقعیت خانمان‌سوز برای بانوان جامعه دارد اما به درستی نتوانسته از پسِ پرداخت این مضمون اجتماعی بر بیاید.

عامه‌پسند فیلمی به کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی سهیل بیرقی محصول سال ۱۳۹۸ است که در بخش سودای سیمرغ سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر حضور داشت.

فیلم‌های من و عرق سرد از دیگر ساخته‌های این کارگردان جوان هستند. بیرقی فعالیت در سینما را با دستیار کارگردانی در سال ۱۳۸۴ آغاز کرد و پس از یک دهه فعالیت به عنوان برنامه‌ریز و دستیار کارگردان در آثار متعدد سینمایی، اولین فیلم بلند سینمایی خود را کارگردانی کرد.

عامه‌پسند داستان زندگی فهیمه، زنی در آستانه شصت سالگی است که پس از جدایی از همسرش، حالا قصد بازگشت به زادگاهش را دارد تا آنجا دوباره خود را پیدا کرده و دورانِ پس از جدایی را طور دیگر تجربه کند.

زادگاه فهیمه شهری کوچک و سنتی است که سال‌ها پیش ارتباط فهیمه با آن قطع شده و حالا همچون عنصری بیگانه که نه از لحاظ ظاهر و نه باطن هیچ شباهتی با شهر و مردمانش ندارد، به درون آن پناه می‌برد اما در نهایت به سبب این بیگانگی، جامعه آن را پس می‌زند.

درواقع این زن پس از سال‌ها زندگی و همراهی با همسر سابقش، اکنون می‌خواهد زمام زندگی خویش را با عنوان زنی مستقل به دست گیرد که در مسیر با موانع بزرگی که نشأت گرفته از حضور در یک جامعه‌ مردسالار است، روبرو می‌شود.

شخصیت‌های داستان عامه‌پسند گرچه توسط بازیگرانی زبده همچون فاطمه معتمدآریا، باران کوثری و هوتن شکیبا به بازی گرفته می‌شوند اما بزرگترین مشکل اثر فیلمنامه است که نویسنده آن‌چنان غرق و مجذوب مضمون آن شده که در طی روایت خلأهای زیادی را برجای گذاشته و بدون توجه به آن و سوالاتی که برای مخاطب ایجاد می‌شود، قصه را پیش می‌برد.

برای مثال می‌توان به این موضوع اشاره کرد که بیننده تا آخر قصه نخواهد فهمید که چرا فهیمه پس از جدایی به زادگاهی برمی‌گردد که سال‌ها قبل از آن بریده و حالا دیگر خویشاوندی در آن ندارد. یا سوال دیگر اینکه علت اصلی جدایی او از همسرش چیست. (هرچند به طور ضمنی به خیانت همسر اشاره می‌شود اما برای مخاطب کافی و توجیه‌کننده نیست).

نقطه شروع عامه‌پسند جدایی فهیمه است و فیلم به دنبال روایت وقایعی است که از آن زمان به بعد رخ می‌دهد اما نویسنده بدون توجه به اصل علی و معلولی در نگارش فیلمنامه، اتفاقات را بدون نشان دادن علت و پیش‌زمینه‌ای برای وقوع، به دنبال هم قطار می‌کند تا آنجا که داستان به پایان می‌رسد و بیننده بدون درکِ عمیقی از چرایی حوادث و همذات‌پنداری با شخصیت، تنها ساعاتی گذران وقت کرده است.

پایان پیام

نویسنده: هانیه شریعتی