تدفین و آتش سپاری در محوطه باستانی سیلک
رومن گریشمن، باستانشناس فرانسوی در مجموع سی و نه اسکلت انسان از تپه سیلک کاشان به دست آورد که به هزاره پنجم تا اوایل هزاره اول پیش از میلاد مسیح تعلق دارند.
به گزارش گلونی در این محوطه باستانی اسکلتهای قدیمی را با گل اخرا پوشانده و کنارشان صدفهای خلیج فارس قرار داده بودند. شواهدی نیز از تغییر عمدی جمجمه زنان و مردان بالغ دیده شده است. با این که در تمامی تاریخ ایران سنت تدفین و آتش سپاری بسیار کمیاب است، اما تنها در تپه سیلک پنج مورد آتشسپاری به دست آمده است.
در دوره نوسنگی اجساد را به صورت جمعشده و بر روی پهلو میخواباندند. این نوع قرار دادن جسد در گور در دوره مسسنگی تغییر یافت و مردگان را به صورت دراز و به پشت (طاق باز) روی زمین قرار میدادند.
هدایایی که در گورهای دوره مسسنگی یافت شده، اغلب ساده بوده و تعدادشان زیاد نیست. رایجترین هدیه هم مهرههایی از جنس فیروزه، لاجورد، صدف دریایی و مس بوده است.
وجود گسترده این مواد در میان جوامع مختلف مسسنگی نشاندهنده وجود شبکه وسیعی از داد و ستدها در این منطقه است.
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
از شیوه تدفین کاسپی ها چه میدانیم؟
صنعت نساجی و ماهیگیری با تور در ۱۶ هزار سال پیش
زبان عیلامی به خانواده زبانی خاصی تعلق دارد؟
