نخستین حادثه تلخ کوهنوردی ایران در آستانه صعود‌های زمستانی
به گزارش گلونی خبر تلخ و دردناک است. بنابر گزارش‌ها در ۲۷ آبان ۱۴۰۳ جوانی ۳۸ ساله به نام امیر قاسمی جان خود را در کوهستان از دست می‌دهد. او از شهر اردبیل آمده بود و قصد صعود به علم‌کوه را داشت. در مسیر از گرده آلمانها که در قسمت غربی دیواره علم کوه واقع شده است عازم سرچال می‌شود. شرایط جوی هوا اما طبق خواسته او نیست و ناپایدار می‌گردد. امیر قاسمی اما بر خلاف دیگر صعود کنندگان از ادامه مسیر مصرف نمی‌گردد و مسیر را پیش می‌گیرد.
شرایط جوی هوا به‌گونه‌ای پیش می‌رود که او دچار ضعف قوای جسمانی می‌گردد و به علت هایپوترمی جان خود را از دست می‌دهد و نخستین حادثه تلخ کوهنوردی در آستانه صعود‌های زمستانی برای این جوان رخ می‌دهد.
به راستی مقصر این‌گونه حوادث کیست و برای پاسخ گویی نوک پیکان را باید به کدام سمت برد!
آیا باید انجمن کوهنوردی ایران را متهم کرد که سختگیری‌های لازم برای صعود را نادیده می‌گیرد و در مسیر آموزش‌های اصولی برای صعود‌های زمستانه کم کاری می‌کند؟
حادثه رخ داده شده دیگر قابل جبران نیست و فراموش کردن علائم ایمنی گاهی به قیمت جانی آدمی تمام می‌شود.
آنچه که مهم است حادثه رخ داده شده دیگر قابل جبران نیست و این حادثه‌ها سال‌‌هاست زنگ خطری را به صدا درآورده‌اند که باید آن را جدی گرفت و مسئولین و اعضا انجمن باید یک تدبیر درست برای صعود‌های زمستانی در نظر بگیرند.
صعود‌های زمستانی خطرات بیشتری در پی دارند که باید بسیاری از کوهنوردان و مربیان بر لزوم برگزاری دوره‌های آموزشی اصولی‌تر تاکید کنند تا در آینده شاهد بروز حوادث مشابه نباشیم.
این حادثه بار دیگر یادآوری کرد که احتیاط و برنامه‌ریزی در فعالیت‌های کوهنوردی حرف اول را می‌زند و کوهنوردان هرچند حرفه‌ای باشند نباید فراموش کنند که طبیعت غیرقابل پیش‌بینی است و هر زمان که شرایط برای صعود مناسب نبود باید از ادامه مسیر منصرف شوند.
پایان پیام
نویسنده: زهره درگاهی
بیشتر بخوانید: نشانی غلط در حوادث کوهنوردی
