حبس اقتصاد در بیمارستان
به گزارش گلونی و به نقل از عصرایران، وزیر کار در مصاحبه‌ای گفت: «اقتصاد ایران جراحی نمی‌خواهد؛ نیازمند فیزیوتراپی است.»
جدای اینکه انگار هر که در وزارت کار می‌رود، خوراک مارا فراهم می‌کند؛ بنده هم با این ادعا تا حدی موافق هستم. از آنجا که دولت قبلی جراحی اقتصادی انجام داد و هنوز جایش درد می‌کند، فیزیوتراپی و حتی استخر می‌تواند به‌شدت کارساز باشد. ولی خوب، بعد از آن‌همه عمل سخت، اصلا قرار نبود هنوز درد کند! به خدا، حتی خود اقتصاد هم از شرمنده کردن مردم، شرمنده است و شاید خودش اتانازی را درمان بهتری بداند؛ تا حداقل خیال همه راحت شود که دیگر چیزی برای خراب‌تر کردن و درد بیشتر باقی نمانده است.
واقعیت این است که از نظر ما مردم، اگر اقتصاد حتی نیازمند روانشناس، کتک، ادب کردن، بستن تخم‌مرغ و زردچوبه روی محل درد، گذاشتن یخ، قطع عضو، حجامت، یا حتی احیای دهان‌به‌دهان هم باشد، باشد؛ فقط یک چاره‌ای بکنند و هر چه می‌کنند خوبش کنند. همین! ولی خوب می‌دانیم که خوب نمی‌شود. خرج جراحی‌های قبلی را مردم داده‌اند و امیدوارم فاکتور فیزیوتراپی اندازه جراحی نباشد. البته این بین، اگر بی‌انصاف نباشیم، باز جای شکر دارد که اقتصاد را به فیزیوتراپ ارجاع می‌دهند و منت می‌گذارند که یک نیمچه تشخیصی بدهند و مثل دولت دوازدهم کسی نمی‌گوید که «خودت بمال.»
حبس اقتصاد در بیمارستان
حالا دوباره بعد از این تشخیص، این اقتصاد بدبخت می‌رود می‌نشیند پیش سیاست، فرهنگ، صنعت و تجارت و … و همگی باهم در بیمارستان دوباره حبس می‌شوند و منتظر دکترهای جدید و تشخیص‌های جدید می‌مانند. ارتباطات هم (علی‌الخصوص اینترنتشان) چند وقتی است که به آی‌سی‌یو رسیده است و دکترش در حال پیچاندن همراهان مریض است. بدبخت انرژی هم به اتاق احیا منتقل شده‌است و منتظر است برق بیمارستان وصل شود تا شاید به او شوک بدهند. کلاً مشکل همین‌جاست؛ دریغ از شروع درمان یکی از این بیمارها! همه این‌ها در صف تشخیص و تسکین می‌مانند تا مناظرات انتخابات بعدی. یعنی کسی شروع به درمان آنان نمی‌کند؛ حتی اگر رئیس هیئت وزارتشان، پزشک باشد.
پایان پیام
نویسنده: میررضا نگهبان الوار
