پنل مفهوم سنجی وفاق ملی برگزار شد
به گزارش گلونی و به نقل از روابط عمومی معاونت راهبردی ریاست جمهوری پنل «مفهوم‌سنجی وفاق ملی» برگزار شد.
این پنل یکی از ۱۰ پنل گفت‌وگویی همایش «گفت‌وگوی ملی برای وفاق ملی» است که پنجشنبه ۲۰ دی در محل همایش‌های کتابخانه ملی برگزاری شد.
دبیر پنل «مفهوم‌سنجی وفاق ملی» محمد مهدی مجاهدی، عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، بود.
سید حسین حقیقت، استاد علوم سیاسی دانشگاه قم و امام باقر در شروع بحث از اهمیت تدوین منشور وفاق در دولت چهادهم گفت و این وظیفه را متوجه معاونت راهبردی دانست. به گمان او این کار، بسیار مهم و کلیدی است چرا که «فرصت دولت ۱۴ تکرار نشدنی است، اگر موفق نشویم معلوم نیست چه می‌شود.»
هادی خانیکی، استاد بازنشسته علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، از پنج زمینه صحبت کرد که باید وفاق را در متن آن فهمید. اول «زمینه اجتماعی» است و زمینه دوم آن «جامعه مدنی». به گفته او اولی به سمت فردگرایی رفته و دومی به شدت ضعیف شده است.
از نظر خانیکی زمینه سوم حکمرانی است. در این زمینه هم شدت اختلاف‌ها بالاست و مستلزم توجه عاجل. زمینه چهارم و پنجم هم روابط بین‌الملل و فرهنگ است که هر دو وضعیت خطرناکی پیدا کرده‌اند.
پنل مفهوم سنجی وفاق ملی از دیدگاه دیگر متخصصان
سعید معیدفر، رییس انجمن جامعه‌شناسی ایران، بحث خودش را اما معطوف به منطق تحقق وفاق کرد: مسایل اجتماعی ایران چیست؟ مشکلات فراوانی داریم از نظر کمیت و کیفیت در حال زیاد شدن هستند. اگر بخواهیم فائق بیاوریم باید اولویت‌بندی کنیم. اما تجربه من نشان می‌دهد نتوانستیم بین اولویت‌ها به توافق برسیم؛ نه بین دانشگاهیان و نه در حاکمیت.
ابوالفصل دلاوری، استاد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائي، تاکیدش بر این بود که بحث بر سر کلمه نیست بلکه باید «وفاق» را در بستر موضوعش فهمید. از نگاه این استاد دانشگاه بستر موضوع -به عبارت دقیق فضای سیاسی کشور- همواره «تنازعی» بوده است: در سیاست تنازعی همه بازیگران تلاش می‌کنند تمام موضوعات را به محل نزاع تبدیل می‌کنند.
این مقدمه به دلاوری اجازه داد تا فهم خود را از وفاق به روشنی توضیح دهد: مفهوم وفاق قرار است الگو و پادزهری برای این الگو باشد؛ سیاست توافقی.
البته او تاکید کرد که وفاق چند سطح دارد. نازل‌ترین سطح آن پرهیز از تنش (conflict avoidence) است. به گمان دلاوری در چند ماهی که از دولت چهاردهم می‌گذرد این سطح از وفاق دیده می‌شود اما اگر نتوان وفاق را عمیق‌تر و نهادی‌تر کرد قطع همین سطح هم شکست می‌خورد.
او لازمه پایداری وفاق را این‌طور عنوان کرد: برای پایدار شدن وفاق، دو طرف باید چیزهایی از دست بدهند و انعطاف داشته باشند.
سید حسین مدرسی طباطبایی، استاد حقوق دانشگاه تربیت مدرس، واکاوی وفاق را به حوزه حقوق کشاند. به گفته او برخلاف حقوق رومی ژرمنی که اهم توجه آن به برابری و آزادی است، حقوق اساسی ما (در تمام این ۱۲ دهه) بر دو سنت بنیادین و متعارض استوار بوده است.
اما پس از این مقدمه طباطبائی به امید خود برای حل این مساله اشاره کرد: نقطه امیدوار کننده این است که این نظام حقوقی در برهه‌هایی نشان داده امکان برقراری تعادل بین این دو سنت وجود دارد. به گمان او: از دید حقوقی، وفاق پاسخی است به این عدم تعادل بین دو سنت حقوقی پایه.
دبیر پنل، محمد‌مهدی مجاهدی، در انتها وارد گفت‌وگو شد در تکمیل بحث دلاوری گفت: تعارض و تخاصم هیچ وقت از سیاست و زندگی بشر قابل زدودن نیست. وفاق یعنی جدی گرفتن این وجه مغفول مانده سیاست.
پایان پیام
مطالب بیشتر را در گلونی بخوانید.