آواها و نوای ایرانی گنجینه ای با ارزش از هنر و تمدن ایران
به گزارش گلونی گوشه‌ای از تاریخ پرفرازونشیب ایران‌زمین که هنر هیچ‌گاه در آن متوقف نشده است، موسیقی همواره جایگاه ویژه‌ای داشته و موسیقی را می‌توان راوی داستان‌های گوناگونی از هر گوشه‌ی این مرزوبوم دانست.
ششم بهمن روز آواها و نوای ایرانی
ششم بهمن در تقویم رسمی کشور به نام روز آواها و نوای ایرانی نام‌گذاری شده تا فرصتی برای گرامی داشت این هنر ارزشمند که ریشه‌های آن همچون سرو ابرکوه در دل این سرزمین گسترده شده است را مهیا کند.
صفی‌الدین اُرمَوی نابغه قرن هفتم
در تاریخ موسیقی ایران نام صفی‌الدین ارموی گویی گمنام مانده است. نابغه‌ای که در قرن هفتم هجری قمری در ارومیه به‌دنیا آمد و بعدها به بغداد مهاجرت کرد. او همچون ستاره‌ای در موسیقی خوش درخشید و قطب‌الدین شیرازی او را با لفظ افضل ایران یاد کرده است.
می‌توان به جرات گفت که موسیقی ایران و نواهای ایرانی مدیون صفی‌الدین ارموی است، زیرا او نه‌تنها نام موسیقی ایران را ماندگار کرد بلکه راه را برای نسل‌های آینده خود نیز هموار کرده است.
او با نگارش «الادوار فی‌الموسیقی» و «الرساله شرفیه» پایه‌های علمی و رویکرد نوین این هنر را بنا نهاد و موسیقی را به یک زبان مشترک بین ایران و جهان اسلام تبدیل کرد. ارموی نخستین کسی بود که قطعات موسیقی را به‌صورت نوشتاری ثبت کرد که این اقدام او به حفظ و گسترش آثار موسیقی کمک فراوانی کرده است.
صفی‌الدین ارموی علاوه‌بر موسیقی خطاط و ادیب برجسته‌ای بود. او همچنین علم عروض را به‌خوبی می‌شناخت و پیشتاز مکتب منتظمیه بود. صفی‌الدین در سال ۶۹۳ هجری قمری در بغداد درگذشت.
آواها و نوای ایرانی گنجیه ای با ارزش از هنر و تمدن ایران است و این روز شاید فرصت خوبی برای زنده نگه داشتن موسیقی نواحی که همچون قلب تپنده‌ای برای این سرزمین می‌تپد باشد. موسیقی نواحی ایران که بی‌شمار نیز هست جادویی از ملودی‌های مختلف مانند تنبور کردی، نغمه‌های پرشور بوشهری و آواز اصیل خراسانی و آذری است.
این روز را باید همانند ندای پرشوری که جزو دارایی‌های غنی این مرزوبوم است گرامی بداریم تا نجوای خوش موسیقی ایرانی که در واقع صدای هویتی ما محسوب می‌شود زنده نگه داشته شود.
پایان پیام
نویسنده: زهره درگاهی
در گلونی بیشتر بخوانیید: موسیقی هخامنشیان و پیش از هخامنشیان