بالاخره نفسی تازه کنیم؟!
تا دیروز فکر می‌کردیم آلودگی هوا یک میراث ملی است که نسل‌به‌نسل باید حفظش کنیم، اما ظاهراً مسئولین محترم تصمیم گرفته‌اند این میراث را کمی دستکاری کنند! بله، بالاخره بعد از سال‌ها دود خوردن و ادغام شدن با ذرات معلق، خبری خوشحال‌کننده به گوش می‌رسد: دارند خودروهای فرسوده را اسقاط می‌کنند! البته، با این سرعت اسقاط که در سال ۹۹ فقط ۶ هزار خودرو نابود شد، اگر می‌خواستیم روی این روند حساب کنیم، احتمالاً تا ۳۰۰ سال دیگر نوبت پیکان مدل ۵۷ بابابزرگ من می‌رسید!
اما خب، انگار بالاخره یک معجزه رخ داده؛ واردات خودرو و مشوق‌های جدید، چرخ‌های فرسوده اسقاط را به حرکت درآورده است. طبق آمار، در ۹ ماه اول سال ۱۴۰۳ حدود ۳۲۸ هزار خودرو فرسوده از چرخه مصرف خارج شده‌اند. یعنی چی؟ یعنی شاید بالاخره درصد آلودگی هوای تهران، آن‌هم در خوشبینانه‌ترین حالت، ۰.۰۰۰۱ درصد کاهش پیدا کند!
البته ما مردم ایران به آلودگی عادت کرده‌ایم؛ حتی گاهی اگر یک روز هوای پاک نصیب‌مان شود، سردرد می‌گیریم و احساس می‌کنیم چیزی کم داریم! اما تصور کنید، روزی برسد که در خیابان راه برویم و احساس نکنیم در حال استنشاق گازوئیل تصفیه‌نشده هستیم. روزی که نفس کشیدن در تهران نیاز به شش ماه بدنسازی و تمرین ریه نداشته باشد!
البته هنوز یک سؤال مهم بی‌جواب مانده: خودروهای اسقاط‌شده دقیقاً کجا می‌روند؟ آیا نابود می‌شوند یا سر از بازار خودروی دست‌دوم در کشورهای همسایه درمی‌آورند؟ شاید هم آن‌ها را جمع کنند و با کمی بزک و دوزک، به اسم «مدل ارتقا‌یافته» دوباره به خودمان بفروشند! در هر حال، همین که مسیر اسقاط باز شده، یک گام بزرگ برای بشریت و یک نفسی برای ماست!
حالا باید امیدوار باشیم که این روند ادامه داشته باشد و مثل بسیاری از طرح‌های دیگر، بعد از مدتی در بایگانی خاطرات گم نشود و بالاخره نفسی تازه کنیم. تا آن زمان، بیایید دست‌به‌دعا برداریم که آلودگی هوا از سرمان کم شود، هرچند به قول معروف: «هنوز زوده خوشحال بشیم!»
پایان پیام
بیشتر بخوانید: به خاطر یک مشت گوشت پرچرب