جشن سده آیین آتش و نور
به گزارش گلونی جشن سده یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانیان است که ریشه در دوران باستان دارد و به افتخار آتش، نماد روشنایی و پاکی، برگزار می‌شود. این جشن معمولاً در دهمین روز از بهمن ماه، که پنجاهمین روز از زمستان است، برپا می‌شود. نام «سده» از واژه «صد» یا «سد» به معنای صد گرفته شده است، چرا که این جشن نیمه‌ی راه زمستان و نزدیک شدن به روزهای بلندتر و گرم‌تر را نوید می‌دهد.
بر اساس روایات، جشن سده به هوشنگ پیشدادی، یکی از شاهان افسانه‌ای ایران، نسبت داده می‌شود. داستان حکایت از آن دارد که هوشنگ در هنگام شکار، سنگی را به سمت ماری پرتاب کرد و این سنگ به سنگ دیگری برخورد کرد و جرقه‌ای زد که باعث ایجاد آتش شد. این اتفاق به کشف آتش منجر شد و به همین دلیل، جشن سده به یادبود این رویداد برگزار می‌شود.
جشن سده آیین آتش و نور
مراسم جشن سده شامل برپایی آتش‌های بزرگ است. مردم در محلی باز جمع می‌شوند و هیزم‌های فراوان را در کنار هم انباشته و آتش بزرگی را برپا می‌کنند. این آتش نمادی از روشنایی، گرما، و زندگی است. شعله‌های آتش رقصان به عنوان نمادی از آغاز زندگی نو و پیروزی نور بر تاریکی در نظر گرفته می‌شود.
در این جشن، مردم با پوشیدن لباس‌های سنتی و اجرای رقص‌ها و موسیقی‌های فولکلور، به شادی و پایکوبی می‌پردازند. همچنین، غذاهای مخصوص این جشن تهیه می‌شود و همگان در کنار هم می‌نشینند و از خوراکی‌های سنتی لذت می‌برند.
جشن سده نه تنها یادآور ارزش‌های کهن ایرانیان مثل احترام به آتش و طبیعت است، بلکه نشان‌دهنده‌ی همبستگی اجتماعی و فرهنگی مردم است که با گذر زمان، همچنان به نوعی دیگر حفظ و گرامی داشته می‌شود.
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
بیشتر بخوانید: